“ Ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος που δεν είναι τίποτα „
Τζίντoυ Κρισναμoύρτι
↧
Αναγνώρισε τον αληθινό σου Εαυτό
↧
φ Ε.Ρ.Τ.ε πίσω το φως στην (τηλε) Όραση μου...
Δεν θέλω να γράψω πολλά, για την ακόμη μία, "σκοτεινή" ιστορική στιγμή που περνάμε στη χώρα, άλλωστε έχουν γραφτεί και θα γραφούν πολλά ακόμη.
Την διαμαρτυρία μου για το "σκοτάδι" της Ε.Ρ.Τ. και την συμπαράστασή μου στους εργαζόμενους της, διάλεξα να την κάνω, εκφράζοντας τα όσα αισθάνομαι, κι όλα αυτά είναι κρυμμένα σε στίχους, που άλλοτε τραγουδιούνται κι άλλοτε απλά βιώνονται...
"Μα τώρα που ξυπνήσανε τα φίδια
εσύ φοράς τα αρχαία σου στολίδια
και δε δακρύζεις ποτέ σου μάνα μου Ελλάς
που τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς"
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Το μεγαλείο της Λιγοσύνης
Οδυσσέας Ελύτης - Η Ελλάδα, είναι η χρυσή χώρα της λιγοσύνης όπου αχρηστεύεται η αξία του αριθμού…
Οδυσσέας Ελύτης – Μικρός Ναυτίλος
![http://anakegoodall.files.wordpress.com/2012/08/geo-crete-at-sunset-greece.jpg]()
![http://3.bp.blogspot.com/-cix4TwNuk5Y/Tevdp6bkoVI/AAAAAAAAFmU/y5fSMso_iWI/s640/Outlook.jpg]()
![http://images.travelpod.com/tripwow/photos/ta-00ab-cafe-0f90/amazing-saronic-gulf-islands-greece+1152_12871412575-tpfil02aw-24043.jpg]()
![]()
(Απόσπασμα)
Κατοίκησα μια χώρα που ‘βγαινε από την άλλη, την πραγματική, όπως τ’ όνειρο από τα γεγονότα της ζωής μου. Την είπα κι αυτήν Ελλάδα και τη χάραξα πάνω στο χαρτί να τηνε βλέπω. Τόσο λίγη έμοιαζε· τόσο άπιαστη.Περνώντας ο καιρός όλο και τη δοκίμαζα: με κάτι ξαφνικούς σεισμούς, κάτι παλιές καθαρόαιμες θύελλες. Άλλαζα θέση στα πράγματα να τ’ απαλλάξω από κάθε αξία. Μελετούσα τ’ Ακοίμιστα και την Ερημική ν’ αξιωθώ να φκιάνω λόφους καστανούς, μοναστηράκια, κρήνες. Ως κι ένα περιβόλι ολόκληρο έβγαλα γιομάτο εσπεριδοει- δή που μύριζαν Ηράκλειτο κι Αρχίλοχο. Μα ‘ταν η ευωδία τόση που φοβήθηκα. Κι έπιασα σιγά σιγά να δένω λόγια σαν διαμαντικά να την καλύψω τη χώρα που αγαπούσα. Μην και κανείς ιδεί το κάλλος. Ή κι υποψιαστεί πως ίσως δεν υπάρχει.
Λοιπόν τριγύριζα μέσα στη χώρα μου κι έβρισκα τόσο φυσική τη λιγοσύνη της, που ‘λεγα πως, δε γίνεται, θα πρέπει να ‘ναι από σκοπού το ξύλινο τούτο τραπέζι με τις ντομάτες και τις ελιές μπρος στο παράθυρο.
Για να μπορεί μια τέτοια αίσθηση βγαλμένη απ’ το τετράγωνο του σανιδιού με τα λίγα ζωηρά κόκκινα και τα πολλά μαύρα να βγαίνει κατευθείαν στην αγιογραφία. Και αυτή, αποδίδοντας τα ίσα, να προεχτείνεται μ’ ένα μακάριο φως πάνω απ’ τη θάλασσα εωσότου αποκαλυφθεί της λιγοσύνης το πραγματικό μεγαλείο.Φοβούμαι να μιλάω μ’ επιχειρήματα που μόνον η άνοιξη δικαιωμα- τικά διαθέτει: όμως την παρθενία που πρεσβεύω έτσι την αντιλαμβάνομαι και μόνον έτσι τη φαντάζομαι να κρατάει τη μυστική της αρετή: μεταβάλλοντας σε άχρηστα όλα τα μέσα που θα μπορούσαν να επινοήσουν οι άνθρωποι για τη συντήρηση και την ανανέωσή της.
Την άνοιξη δεν τη βρήκα τόσο στους αγρούς ή, έστω, σ’έναν Botticelli όσο σε μια μικρή Βαϊφόρο κόκκινη. Έτσι και μια μέρα, τη θάλασσα την ένιωσα κοιτάζοντας μια κεφαλή Διός. Όταν ανακαλύψουμε τις μυστικές σχέσεις των εννοιών και τις περπατήσουμε σε βάθος θα βγούμε σ’ ένα άλλου είδους ξέφωτο που είναι η Ποίηση. Και η Ποίηση πάντοτε είναι μία, όπως ένας είναι ο ουρανός. Το ζήτημα είναι από που βλέπει κανείς τον ουρανό.
Εγώ τον έχω δει από καταμεσής της θάλασσας.
"Κάθε ένας είναι ένας
που σύνορο πονά
κι εγώ είμαι ένας κανένας
που σας σεργιανά"
Η ευθανασία ως θεραπευτική μέθοδος
"Έντρομος ακροώμαι την αποκρουστική σιγή που επιβλήθηκε στα δημόσια ραδιοτηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης, υπό τον εκκωφαντικό θόρυβο των υπερχρεωμένων, διαπλεκόμενων, χωρίς άδεια λειτουργούντων ιδιωτικών αντίστοιχων μέσων του συστήματος, σε χώρα ημιαναίσθητης ή και επιληπτικά λειτουργούσας δημοκρατίας.
Ολίγο με παρηγορεί η εξαγγελία ίδρυσης νέου φορέα, γιατί ξέρω τι εννοούν, δεν γνωρίζω πότε, και πώς θα λειτουργήσει.
Γνωρίζω επίσης, ότι κανένας σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα, ιδίως όταν ως θεραπεία νοείται η ευθανασία και το πεδίο εφαρμογής η δημόσια ενημέρωση και το δημόσιο συμφέρον."
Στην πολιτική, οι συμβολισμοί λόγων και πράξεων συχνά υπερβαίνουν σε συνέπειες, όσα οι ενεργούντες νόμισαν πως θα πετύχουν, με τους σχεδιασμούς τους."
Νόσον έτλα η Ελλάς, Νόσον
↧
↧
Θερινό Ηλιοστάσιο - Ο ερχομός της πιο φωτεινής ημέρας, με τις πιο σκοτεινές ώρες στη χώρα
Η κορυφή στο ταξίδι του Ήλιου
Oι πανάρχαιες και πανανθρώπινες γιορτές που βασίζονται στη λατρεία του φωτοδότη και ζωοδότη Ήλιου, με την πάροδο των αιώνων δεν έχουν χάσει τον τελετουργικό χαρακτήρα τους, αλλά συνεχίζουν μέχρι και σήμερα να σηματοδοτούν την αέναη εναλλαγή των εποχών του έτους.
Όπως είναι γνωστό, ο υπολογισμός του τροπικού έτους, του έτους δηλαδή των εποχών, βασίζεται στη διάρκεια της ετήσιας περιφοράς της Γης γύρω από τον Ήλιο ή ομοίως στη διάρκεια της φαινόμενης ετήσιας περιφοράς του Ήλιου γύρω από τη Γη.
Όπως είναι γνωστό, ο υπολογισμός του τροπικού έτους, του έτους δηλαδή των εποχών, βασίζεται στη διάρκεια της ετήσιας περιφοράς της Γης γύρω από τον Ήλιο ή ομοίως στη διάρκεια της φαινόμενης ετήσιας περιφοράς του Ήλιου γύρω από τη Γη.
Την 21η Ιούνη, έχουμε και αστρονομικά την έναρξη του καλοκαιριού. Αυτό συμβαίνει κατά την χρονική στιγμή κατά την οποία ο άξονας της Γης είναι στραμμένος όσο περισσότερο επιτρέπει η κλίση της Γης, μακριά από τον Ήλιο, κατά την ετήσια τροχιά της γύρω από αυτόν. Η στιγμή αυτή ονομάζεται ηλιοστάσιο του Ιούνη, ή θερινό ηλιοστάσιο. Κατά το ηλιοστάσιο του Ιούνη ο ήλιος φθάνει στο βορειότερο σημείο της Γης, με τις ακτίνες του να βρίσκουν κάθετα την επιφάνεια της Γης στον Τροπικό του Καρκίνου, όταν η Γη έχει κλίση περίπου 23,5° σε σχέση με τον κατακόρυφο άξονά της.
Κατά η διάρκεια του θερινού ηλιοστασίου η μέρα, έχει τις περισσότερες ώρες για εκείνους που ζουν στα βόρεια του Τροπικού του Καρκίνου (γεωγραφικό πλάτος 23.5° βόρεια). Όσοι ζουν ή ταξιδεύουν προς τα βόρεια, προς τον Αρκτικό Κύκλο (66,5° βόρεια από τον Ισημερινό) μπορούν να δουν τον «ήλιο του μεσονυκτίου», όπου ο ήλιος παραμένει ορατός σε όλη τη νύχτα, ενώ εκείνοι που ζουν ή ταξιδεύουν νότια προς τον Ανταρκτικό κύκλο (66,5° νότια από τον Ισημερινό)δεν θα δουν τον ήλιο κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου του έτους . Για εκείνους που ζουν κοντά στον Ισημερινό, ο ήλιος δεν κινείται πάνω-κάτω στον ουρανό. Αυτό σημαίνει ότι στη διάρκεια της ημέρας η θερμοκρασία δεν έχει μεγάλες διαφορές, ή είναι σχεδόν σταθερή.
Η 21η Ιούνη αποτελεί το θερινό ηλιοστάσιο σηματοδοτώντας την πρώτη ημέρα του Καλοκαιριού για το βόρειο ημισφαίριο, και την πρώτη μέρα του Χειμώνα (χειμερινό ηλιοστάσιο) για το νότιο ημισφαίριο της Γης. Η λέξη ηλιοστάσιοπροέρχεται από το «ήλιος» και το «στέκομαι» ή «στάση» επειδή κοντά στα ηλιοστάσια (λίγες ημέρες πριν ή μετά) ο Ήλιος φαίνεται να επιβραδύνει τη φαινομενική κίνησή του προς τα βόρεια ή προς τα νότια (κίνηση στην απόκλιση), μέχρι που την ημέρα του ηλιοστασίου αυτή η κίνηση μηδενίζεται και αρχίζει να αντιστρέφεται. Και στα αγγλικά η λέξη solsticeπροέρχεται από τη λατινική λέξη “solstitium“, που σημαίνει «ήλιος-ακινητοποίηση», γιατί το σημείο στο οποίο ο ήλιος φαίνεται σταματά και να αντιστρέφει την κατεύθυνσή του (τροπή) μετά από αυτήν την ημέρα. Την ημέρα αυτή, ο ήλιος δεν ανατέλλει ακριβώς στα ανατολικά, αλλά ανεβαίνει στο βόρειοτερο σημείο από την ανατολή και δύει στο βορειότερο σημείο από τη δύση, παραμένοντας στον ουρανό για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Στο νότιο ημισφαίριο, το ηλιοστάσιο του Ιούνη είναι γνωστό ως η μικρότερη μέρα του χρόνου.
Μετά το ηλιοστάσιο του Ιούνη, ο ήλιος ακολουθεί μια ολοένα χαμηλότερη πορεία στον ουρανό κάθε μέρα, (στο βόρειο ημισφαίριο), μέχρι να φτάσει στο σημείο όπου το μήκος της ημέρας είναι περίπου 12 ώρες και οκτώ έως εννέα λεπτά σε περιοχές που είναι περίπου 30 μοίρες βόρεια ή νότια του ισημερινού, ενώ οι περιοχές που είναι 60 μοίρες βόρεια ή νότια του ισημερινού παρατηρούν φως για περίπου 12 ώρες και 16 λεπτά. Αυτό καλείται Φθινοπωρινή Ισημερία, στο βόρειο ημισφαίριο, ή Εαρινή Ισημερίαστο Νότιο ημισφαίριο. Πολλές περιοχές γύρω από τον Ισημερινό έχουν μήκος φως περίπου 12 ώρες και έξι λεπτά κατά τη διάρκεια της ισημερίας. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η Γη δεν κινείται με σταθερή ταχύτητα στην ελλειπτική τροχιά της.
Συνεπώς, οι εποχές δεν είναι ίσου μήκους:οι χρόνοι που υπολογίζονται για τη μετακίνηση του ήλιου από την ισημερία του Μάρτη μέχρι το ηλιοστάσιο του Ιούνη, από την ισημερία του Σεπτέμβρη, μέχρι το ηλιοστάσιο του Δεκέμβρη, και ξανά πίσω στην ισημερία του Μάρτη, είναι περίπου 92,8 – 93,6 – 89,8 και 89,0 ημέρες αντίστοιχα.
Η παρηγοριά μας, στο βόρειο ημισφαίριο, είναι ότι η άνοιξη και το καλοκαίρι διαρκούν περισσότερο από ότι το φθινόπωρο και ο χειμώνας!
Μου πήραν τον ήλιο μου, αλλά εγώ θα τον βρω.
Κανόνισα μια μυστική συνάντηση μαζί του
όπως εκείνος που πηγαίνει για παράνομο τύπο
ή για παράνομο υλικό. Θα γιομίσω τον κόρφο μου
μεγάλα φύλλα χρυσαφιού και λάμπες για την κρύπτη μου,
πριν μου αφανίσουν την ψυχή να τη κυκλοφορήσω
χέρι με χέρι μες τη νύχτα.
Κανόνισα μια μυστική συνάντηση μαζί του
όπως εκείνος που πηγαίνει για παράνομο τύπο
ή για παράνομο υλικό. Θα γιομίσω τον κόρφο μου
μεγάλα φύλλα χρυσαφιού και λάμπες για την κρύπτη μου,
πριν μου αφανίσουν την ψυχή να τη κυκλοφορήσω
χέρι με χέρι μες τη νύχτα.
Νικηφόρος Βρεττάκος
Πηγές
↧
Tango - Μία μυστηριακή τελετή για δύο...
Tango: Η τέχνη να ζεις σαν άνθρωπος στους “λασπωμένους δρόμους”. Ερωτικό πάθος και κομψότητα ανάμεσα στους “μαχαιροβγάλτες”
Σάββατο βράδυ βρέθηκα στο Θέατρο Badminton. Πιο πολύ και από την (πολύ καλή) παράσταση του «Tango Pasion» μου έμεινε ένας καταιγισμός σκέψεων, συνειρμών, εικόνων και προσωπικών βιωμάτων που με κατέκλυζαν για το tango παρακολουθώντας τις χορογραφίες του Hector Zaraspe (δασκάλου του Νουρέγιεφ και της Φοντέιν) και ακούγοντας το εξαίσιο Sexteto Stazo Mayor.
Συζητώντας αργότερα με την παρέα με την οποία παρακολουθήσαμε μαζί την παράσταση, διαπίστωσα για πολλοστή φορά πως είναι δύσκολο να βρεις ανάμεσα σε ένα οποιοδήποτε τυχαίο δείγμα ανθρώπων ομοφωνία για το τι είναι το tango.
Είναι μουσική; Είναι χορός; Είναι μελαγχολία; Είναι ερωτική έκφραση; Είναι αργεντίνικο ή είναι παγκόσμιο; Είναι πάθος ή είναι μίμηση πάθους;
![http://25.media.tumblr.com/tumblr_lzm22ikC8X1r9xoj1o1_500.jpg]()
Με αυτά τα ερωτήματα να τίθενται μεταξύ τυρού και αχλαδιού, συνειδητοποίησα πως ουδέποτε αντιμετώπισα το tango ως χορό και μόνο, ως μουσική και μόνο ή ως στίχο και μόνο. Ίσα ίσα, ήταν -και είναι- για μένα μια «ολοκληρωτική» τέχνη, μια βαθιά «φιλοσοφία», σε βαθμό τέτοιο που να αποτελεί πρόταση για στάση ζωής, όπως πολλά χρόνια μετά έγινε το ροκ.
![http://www.prima-artists.com/aphotos/TangoMotion1_cropped_Web_2.jpg]()
Τι σημαίνει όμως tango ως «πρόταση ζωής»;
Σάββατο βράδυ βρέθηκα στο Θέατρο Badminton. Πιο πολύ και από την (πολύ καλή) παράσταση του «Tango Pasion» μου έμεινε ένας καταιγισμός σκέψεων, συνειρμών, εικόνων και προσωπικών βιωμάτων που με κατέκλυζαν για το tango παρακολουθώντας τις χορογραφίες του Hector Zaraspe (δασκάλου του Νουρέγιεφ και της Φοντέιν) και ακούγοντας το εξαίσιο Sexteto Stazo Mayor.
Συζητώντας αργότερα με την παρέα με την οποία παρακολουθήσαμε μαζί την παράσταση, διαπίστωσα για πολλοστή φορά πως είναι δύσκολο να βρεις ανάμεσα σε ένα οποιοδήποτε τυχαίο δείγμα ανθρώπων ομοφωνία για το τι είναι το tango.
Είναι μουσική; Είναι χορός; Είναι μελαγχολία; Είναι ερωτική έκφραση; Είναι αργεντίνικο ή είναι παγκόσμιο; Είναι πάθος ή είναι μίμηση πάθους;
Κατ΄ αρχήν, το tango είναι μια ευκαιρία να διαλογιστεί κάποιος ως προς το πώς προσδιορίζει την σχέση του με τον υπόλοιπο κόσμο.
Ο συγκεκριμένος χορός χαρακτηρίζεται από σημαντικές διαφορές από όλους τους άλλους. Πρώτα απ΄ όλα, είναι απαλλαγμένος από τις συμβάσεις της «κοινότητας».
Δεν είναι χορός της υπαίθρου, αλλά ένας αστικός χορός, ο οποίος γεννήθηκε στο λιμάνι ανάμεσα στον υπόκοσμο, στους απόκληρους, στους μαχαιροβγάλτες, στους μόνιμους θαμώνες των πορνείων, στους μετανάστες από την Σικελία, τη Συρία, τη Γαλλία, την Ισπανία, την Ελλάδα… Εύλογα λοιπόν, ως χορός είναι απαλλαγμένος από τις υποχρεώσεις της «δημοτικής» συλλογικότητας.
Δεν υπάρχει κορυφαίος που να σέρνει τον χορό σαν τους λεγόμενους «χορούς της λεβεντιάς». Κανείς στο tango δεν πουλάει «λεβεντιλίκι». Ο χορός με κορυφαίους, ο χορός που συμμετέχει όλο το χωριό, η κοινότητα, η παρέα πίσω από τον κάθε «κορυφαίο» είναι ένας χορός πρώτα απ΄ όλα «αντιδημοκρατικός». Τι πάει να πει δηλαδή «κορυφαίος» και «σέρνει» το χορό; Τι είναι οι υπόλοιποι του χορού για να τους… «σέρνει»;
Ο «δημοκρατικός» χορός δεν είναι κυκλικός. Ποτέ. Ο κυκλικός χορός είναι από «λαϊκίστικος» μέχρι «φασιστικός». Σαν τον κύκλο που «ξεκόβει» το χωριό από τον υπόλοιπο κόσμο στη γιορτή του «τοπικού» αγίου (το δίπλα χωρίό έχει τον δικό του «τυπικό» άγιο) και που σχηματίζεται ως μια υποκριτική επίδειξη «ομοφροσύνης» (και όλοι γνωρίζουμε ποια είναι η πραγματικότητα στα χωριά…). Ή σαν τον κύκλο των ζευγαριών που στροβιλίζονται το καθένα γύρω από το ίδιο και όλα μαζί κυκλικά στην αίθουσα χορού στις βραδιές βαλς σαν αυτές που βλέπουμε σε ταινίες με την αριστοκρατία των ναζί ή τα ντοκυμανταίρ για τις «ντεμπυντάντ», τις κότες της βιεννέζικης υψηλής κοινωνίας που πρωτοεμφανίζονται δημόσια σε τέτοιους χορούς για να επιδειχθούν σαν εμπόρευμα σε υποψήφιους συζύγους (κηφήνες της «καλής», εννοείται, κοινωνίας).
Οι κυκλικοί χοροί, είναι αγροτικής προέλευσης χοροί της επανάληψης (της αλληλοδιαδοχής των εποχών, άρα της σποράς, της συγκομιδής, των ηλιοστασίων και των ισημεριών με τα άλματα πάνω από φωτιές, κ.λπ.). Είναι η «ομαδική» και μοιρολατρική μίμηση της υποταγής στον χρόνο, στην επανάληψη, στην περιοδικότητα.
Ο συγκεκριμένος χορός χαρακτηρίζεται από σημαντικές διαφορές από όλους τους άλλους. Πρώτα απ΄ όλα, είναι απαλλαγμένος από τις συμβάσεις της «κοινότητας».
Δεν είναι χορός της υπαίθρου, αλλά ένας αστικός χορός, ο οποίος γεννήθηκε στο λιμάνι ανάμεσα στον υπόκοσμο, στους απόκληρους, στους μαχαιροβγάλτες, στους μόνιμους θαμώνες των πορνείων, στους μετανάστες από την Σικελία, τη Συρία, τη Γαλλία, την Ισπανία, την Ελλάδα… Εύλογα λοιπόν, ως χορός είναι απαλλαγμένος από τις υποχρεώσεις της «δημοτικής» συλλογικότητας.
Δεν υπάρχει κορυφαίος που να σέρνει τον χορό σαν τους λεγόμενους «χορούς της λεβεντιάς». Κανείς στο tango δεν πουλάει «λεβεντιλίκι». Ο χορός με κορυφαίους, ο χορός που συμμετέχει όλο το χωριό, η κοινότητα, η παρέα πίσω από τον κάθε «κορυφαίο» είναι ένας χορός πρώτα απ΄ όλα «αντιδημοκρατικός». Τι πάει να πει δηλαδή «κορυφαίος» και «σέρνει» το χορό; Τι είναι οι υπόλοιποι του χορού για να τους… «σέρνει»;
Ο «δημοκρατικός» χορός δεν είναι κυκλικός. Ποτέ. Ο κυκλικός χορός είναι από «λαϊκίστικος» μέχρι «φασιστικός». Σαν τον κύκλο που «ξεκόβει» το χωριό από τον υπόλοιπο κόσμο στη γιορτή του «τοπικού» αγίου (το δίπλα χωρίό έχει τον δικό του «τυπικό» άγιο) και που σχηματίζεται ως μια υποκριτική επίδειξη «ομοφροσύνης» (και όλοι γνωρίζουμε ποια είναι η πραγματικότητα στα χωριά…). Ή σαν τον κύκλο των ζευγαριών που στροβιλίζονται το καθένα γύρω από το ίδιο και όλα μαζί κυκλικά στην αίθουσα χορού στις βραδιές βαλς σαν αυτές που βλέπουμε σε ταινίες με την αριστοκρατία των ναζί ή τα ντοκυμανταίρ για τις «ντεμπυντάντ», τις κότες της βιεννέζικης υψηλής κοινωνίας που πρωτοεμφανίζονται δημόσια σε τέτοιους χορούς για να επιδειχθούν σαν εμπόρευμα σε υποψήφιους συζύγους (κηφήνες της «καλής», εννοείται, κοινωνίας).
Οι κυκλικοί χοροί, είναι αγροτικής προέλευσης χοροί της επανάληψης (της αλληλοδιαδοχής των εποχών, άρα της σποράς, της συγκομιδής, των ηλιοστασίων και των ισημεριών με τα άλματα πάνω από φωτιές, κ.λπ.). Είναι η «ομαδική» και μοιρολατρική μίμηση της υποταγής στον χρόνο, στην επανάληψη, στην περιοδικότητα.
Αντίθετα, αν κάτι φαντάζει γελοίο στους ελληνικούς χορούς, είναι η συνήθεια να μαζεύονται διάφοροι απίστευτοι τύποι γύρω από τον χορευτή και χαζοχαρούμενα να του βαράνε παλαμάκια. Απουσιάζει το ιδιωτικό στοιχείο. Στις μιλονγκερίες, οι άνθρωποι που «ζουν» το tango, θεωρούν «αδιακρισία» και «αγένεια» να χαζεύουν κάποιον που χορεύει. Διότι, πράγματι είναι και αδιακρισία και αγένεια από την πλευρά τους, όπως είναι και ματαιοδοξία εκ μέρους του χορευτή ν α καταντά ένα μέσο ψυχικής έκφρασης σε επίδειξη («ώπα, ρε μεγάλε!… ατελείωτε…!»). Η κατάντια του tango σε σώου ήλθε πολύ αργότερα μετά την εμφάνισή του, από τους αστούς που το οικειοποιήθηκαν…
Στην μιλονγκερία (σάλα χορού tango) ο χορευτής χορεύει μόνο για εκείνον και την παρτενέρ του. Μπορεί να είναι γεμάτη η αίθουσα και όλοι να χορεύουν ταυτόχρονα. Καμία σχέση με τις ηλιθιότητες που μπορούμε να δούμε λ.χ. σε ένα κρητικό γλέντι γάμου, όπου ακούγεται ο καραγκιόζης με το μικρόφωνο να αναγγέλλει κάθε τόσο: «και τώρα, θα χορέψει το τραπέζι των Μανουσοσταυρογιακουμάκηδων»!
Το tango δεν είναι χορός για ανέραστους. Ακόμη και όταν αρχικά χορευόταν κυρίως μεταξύ ανδρών, αυτό συνέβαινε διότι στο τέλος του 19ου αιώνα, στο Buenos Aires έφθαναν τόσοι πολλοί μετανάστες που σε συνοικίες ολόκληρες ήταν δύσκολο να βρεις αναλογία γυναικών – ανδρών καλύτερη από το 3:1. Και όμως, χόρευαν για να εξασκηθούν για να χορέψουν είτε με τα «κορίτσια της μαντάμ» είτε με οποιοδήποτε θηλυκό της «μη αποδεκτής» κοινωνίας της εποχής.
Οι κινήσεις, τα βήματα, οι φιγούρες είναι πρωτίστως ερωτικά και δευτερευόντως σεξουαλικά (και όχι το αντίστροφο όπως από πολλούς πιστεύεται, κάτι που έχει να κάνει και με τον απόηχο παλαιών προκαταλήψεων).
Ένα ζευγάρι χορευτών είναι σαν ένα σώμα με 4 πόδια. Τα δύο σώματα είναι σαν ενωμένα από τη μέση και πάνω, με το αριστερό χέρι του άντρα να κρατά στο στήθος του τη γυναίκα και με κομψότητα να αποφεύγει το δίπλωμα του αριστερού αγκώνα όταν της κρατά το δεξί χέρι (ακριβώς όπως επιτάσσει το savoir vivre να αποφεύγει ο αγκώνας να ακουμπά στο τραπέζι την ώρα του φαγητού (ώστε και να είναι καλύτερη η σωματική επικοινωνία, χωρίς δηλαδή τη μεσολάβηση «εμποδίου» αλλά και να μην παρεμποδίζονται και τα άλλα ζευγάρια). Ταυτόχρονα, τα πόδια μπορούν να κάνουν διαφορετικές φιγούρες και με διαφορετικούς ρυθμούς. Αυτό ακριβώς το σημείο είναι και η βαθύτερη ουσία της σχέσης ενός άνδρα και μιας γυναίκας. Το πνευματικό και το συναισθηματικό μέρος (το άνω μέρος του σώματος) προϋποθέτει κοινούς κώδικες ενώ η λίμπιντο, ο σεξουαλισμός (κάτω μέρος του σώματος) έχει άλλους κώδικες, άλλους ρυθμούς ανάμεσα σε γυναίκα και άνδρα που μπορούν κάλλιστα να τους κρατούν ο καθένας τους, όμως αρμονικά για να «δένουν» και να υπάρχει το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Στο tango, εξασκείται το ζευγάρι να έρχεται κοντά χωρίς να σμίγει ολοκληρωτικά. Έχω διαβάσει και ακούσει «άπειρες φορές» το κλισέ περί «dirty dancing». Πρόκειται για απόλυτη ημιμάθεια. Απουσιάζει το στοιχείο του «dirty dancing» διότι απλούστατα απουσιάζει στο κάτω μέρος η σωματική επαφή του άνω μέρους του σώματος (απαραίτητο στοιχείο στο «dirty dancing») και αυτή απλώς υπονοείται (π.χ. στο πέρασμα του αριστερού ποδιού της γυναίκας ανάμεσα στα πόδια του άντρα, η το δίπλωμα του δεξιού ποδιού της γύρω από την μέση του. Σε κάθε περίπτωση όμως, έχουμε έχουμε ένα κώδικα μίμησης και τίποτε περισσότερο.
Θυμάμαι σε μια τανγκερία που είχα επισκεφθεί στο Buenos Aires πάνω στη μεγάλη οικονομική κρίση που είχε ξεσπάσει πριν 7,5 χρόνια. Δύο κυρίες μεγάλης ηλικίας, θύματα και αυτές της αδιέξοδης πολιτικής του ΔΝΤ στη χώρα τους, μετρούσαν κέρματα για να παραγγείλουν μια coca cola. Και όμως, ήταν ντυμένες «στην τρίχα». Όχι με ακριβά «επώνυμα» ρούχα, αλλά με καλαισθησία και επιμέλεια. Άλλωστε, όσοι σκεπτόμαστε προσωπικότητες του tango ξεκινάμε από την «ατσαλάκωτη» φιγούρα του μεγάλου Carlos Gadrel.Και όμως, το ίδιο «ατσαλάκωτοι» ήταν και όλοι αυτοί οι τύποι που γαλούχησαν το tango πριν 12 – 13 δεκαετίες: υπόκοσμος, απόκληροι, μαχαιροβγάλτες, μόνιμοι θαμώνες πορνείων.
Ζητούμενο, να γοητεύσεις την ίδια τη ζωή και αν πάλι είναι να μελαγχολήσεις, τότε κάνε το με αξιοπρέπεια και όχι με την καρμιριά του καψουροτράγουδου όπως συνηθίζουν στην απολίτιστη Ελλάδα.
Άλλωστε, σχεδόν όλοι οι ορισμοί περί tango, όσο διαφορετικοί και αν είναι μεταξύ τους, σε αυτό συντείνουν:
«un pensamiento triste que se baila» («μια θλιμμένη σκέψη που μπορεί να χορευτεί» όπως έλεγε ο Enrique Santos Discépoloή και «un romance en tres minutos» ενώ όπως έλεγε ο Zaraspe, «El Tango es una terapia para el amor», εννοώντας πως το tango είναι το αντίδοτο στα βάσανα του έρωτα.
![]()
Ένα άλλο στοιχείο είναι η πολυπολιτισμικότητά των ριζών του. Παρότι θεωρείται μουσική του Buenos Aires, είναι επηρεασμένο έστω και ελάχιστα από τα λαϊκά τραγούδια και χορούς της αργεντίνικης πάμπας, κουβαλούσε ως υβρίδιο «μαύρους ήχους (από Κούβα μέχρι Βραζιλία) αλλά και ανδαλουσιανά ακούσματα που ίσως σε κάποιους αρχικά να θύμιζαν μέχρι και φλαμένκο, εισήγαγε το γερμανικό μπαντονεόν, ενώ αργότερα, την εποχή του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου, όταν τα αμερικανικά πολεμικά πλοία που ανεφοδιάζονταν στο Buenos Aires πριν συνεχίσουν για Ευρώπη. «ξεφόρτωναν» ναύτες στο λιμάνι για να ξεσαλώσουν πριν πολεμήσουν, δέχτηκε μέχρι και επιρροές από μπλουζ. Παρότι αργεντίνικο προϊόν, κουβαλά επιρροές από 4 ηπείρους!
![]()
Πολιτικά, τo tango απηχούσε το πεζοδρόμιο. Υπήρξαν πολύ μεγάλα ονόματα που τάχθηκαν με τον Περονισμό, όπως ο Discepolo ή ήταν κομμουνιστές όπως ο Osvaldo Puglieseο οποίος τελούσε στα περισσότερα από τα 90 χρόνια της ζωής του υπό διωγμό αλλά τον έσωζε ο θαυμασμός των διωκτών του για την μεγάλη αξία του (κάποτε ο Peron του είχε ζητήσει συγνώμη που τον είχε συγχωρήσει που είχε στείλει εναντίον του Pugliese περονιστές συνδικαλιστές με σκοπό να τον τρομάξουν βυθίζοντας τη βάρκα του πριν τον σώσουν οι ίδιοι).
Στους στίχους του tango δεν υπάρχουν «νοικοκυραίοι». Έχω ακούσει πολλές φορές να λένε διάφοροι «τι ωραίο ερωτικό τραγούδι» για το Por una Cabeza επειδή λόγου χάριν το άκουσαν στο «άρωμα γυναίκας», άντε όμως να το απομυθοποιήσεις το συγκεκριμένο αριστούργημα λέγοντάς τους πως οι στίχου του μόνο μεταφορικά είναι ερωτικοί, επί λέξη αναφέρονται σε μια… ιπποδρομία!
![]()
Στο tango δεν υπάρχει αθωότητα. Δεν υπάρχει παιδικότητα. Δεν υπάρχει αγνότητα. Βρίσκεται στην «λάθος» πλευρά («είμαι ένας περιπλανώμενος που βρίσκεται στη λάθος πλευρά της ζωής έλεγε ο Enrique Cadicamo). Όλοι είναι βουτηγμένοι στην βρωμιά. Κι ο παπάς κι ο τεχνίτης που έλεγε ο Discepolo στο «Camabalache» («Παλιατζίδικο»). Στον έρωτα, η ίδια απαισιοδοξία. Στην πολιτική, επίσης. Το tango έχει κυνισμό ανάμικτο με μελαγχολία και ανάμεσα σε αυτά τα δύο καλείσαι να ισορροπήσεις. Συναισθήματα, βιώματα, καταστάσεις, άσχετες με τους περισσότερους που δηλώνουν λάτρεις του tango και στέκονται μόνο στον χορό, μόνο στη μουσική ή μόνο στα σκηνικά και στα σχιστά φορέματα…
![http://wildgoddesslife.com/wp-content/uploads/2012/08/tango1.jpg]()
Προσωπικά, θα έλεγα πως το tango είναι σαν τον Κένταυρο (άνθρωπος, με σοβαρό πρόσωπο, διάνοια και συναίσθημα από τη μέση και πάνω και «ά-λογο», με ζωτικότητα 4 ποδιών, από τη μέση και κάτω…) ή κάτι σαν διαλογισμός πάνω στην τέχνη της έλξης (προσωποποίηση του οποίου ήταν ο Carlos Gardel) και της ικανότητας να παραμένεις (συνήθως με όχημα τον έρωτα) άνθρωπος μέσα σε ένα περιβάλλον λάσπης, σαν τους δρόμους της συνοικίας Maldonado με τους μαχαιροβγάλτες που έλεγε και π Jorge Luis Borges στο «Alquien le dice al Tango» το οποίο μελοποίησε ο Astor Piazzola…
Πηγή: ZalmoxisΆλλωστε, σχεδόν όλοι οι ορισμοί περί tango, όσο διαφορετικοί και αν είναι μεταξύ τους, σε αυτό συντείνουν:
«un pensamiento triste que se baila» («μια θλιμμένη σκέψη που μπορεί να χορευτεί» όπως έλεγε ο Enrique Santos Discépoloή και «un romance en tres minutos» ενώ όπως έλεγε ο Zaraspe, «El Tango es una terapia para el amor», εννοώντας πως το tango είναι το αντίδοτο στα βάσανα του έρωτα.
Στους στίχους του tango δεν υπάρχουν «νοικοκυραίοι». Έχω ακούσει πολλές φορές να λένε διάφοροι «τι ωραίο ερωτικό τραγούδι» για το Por una Cabeza επειδή λόγου χάριν το άκουσαν στο «άρωμα γυναίκας», άντε όμως να το απομυθοποιήσεις το συγκεκριμένο αριστούργημα λέγοντάς τους πως οι στίχου του μόνο μεταφορικά είναι ερωτικοί, επί λέξη αναφέρονται σε μια… ιπποδρομία!
Στο tango δεν υπάρχει αθωότητα. Δεν υπάρχει παιδικότητα. Δεν υπάρχει αγνότητα. Βρίσκεται στην «λάθος» πλευρά («είμαι ένας περιπλανώμενος που βρίσκεται στη λάθος πλευρά της ζωής έλεγε ο Enrique Cadicamo). Όλοι είναι βουτηγμένοι στην βρωμιά. Κι ο παπάς κι ο τεχνίτης που έλεγε ο Discepolo στο «Camabalache» («Παλιατζίδικο»). Στον έρωτα, η ίδια απαισιοδοξία. Στην πολιτική, επίσης. Το tango έχει κυνισμό ανάμικτο με μελαγχολία και ανάμεσα σε αυτά τα δύο καλείσαι να ισορροπήσεις. Συναισθήματα, βιώματα, καταστάσεις, άσχετες με τους περισσότερους που δηλώνουν λάτρεις του tango και στέκονται μόνο στον χορό, μόνο στη μουσική ή μόνο στα σκηνικά και στα σχιστά φορέματα…
Κι επειδή το καλοκαιράκι μας φλογίζει με τις υψηλές θερμοκρασίεςτου, ίσως σε αυτή την διαφορετική άποψη, της τέχνης του Tango για δεινούς κολυμβητές, να νιώσεται μια αύρα δροσιάς, έστω και μέσα από τις εικόνες...
Οι υπέροχες κινήσεις των χορευτών είναι ακόμη πιο εντυπωσιακές στο βυθό, όπου οι κινήσεις γίνονται πιο αργές και νωχελικές.
Οι χορευτές λικνίζονται στο νερό και δημιουργούν μαγικές εικόνες.
Tango κάτω από το νερό
↧
Η Χαοτική μαγεία των άστρων...
Μία μικρή διαδρομή, διάρκειας μερικών λεπτών που μας σεργιανάει στην Χαοτική μαγεία των άστρων, αποσπώντας την προσοχή μας (έστω και για λίγο) μακριά από αυτή την γήινη ανθρώπινη παράνοια.
Ισως ακόμη μια απόδειξη, πως τελικά ... "είμαστε ένα ασήμαντο επεισόδιο στην αλληλουχία του σύμπαντος".
"Ο άνθρωπος είναι το πιο τραγικό πλάσμα μέσα στο σύμπαν"
Λιαντίνης
↧
↧
Σύνδρομο Asperger -Οι άνθρωποι, που σκέφτονται με εικόνες
Ο Norm Ledgin δημιούργησε σάλο με το βιβλίο του ‘Diagnosing Jefferson'
(Διαγιγνώσκοντας τον Jefferson). Ο συγγραφέας ισχυρίστηκε ότι η ιδιοφυία του τρίτου προέδρου της Αμερικής, Thomas Jefferson, οφειλόταν στο σύνδρομο Asperger από το οποίο έπασχε, κάτι που μπορούσε να εξηγήσει την 54χρονη εμμονή του με την κατασκευή και ανακατασκευή του Monticello (του κτήματος στο οποίο διέμενε), την ανικανότητά του να ελέγξει τα έξοδά του και τη σχέση του με ένα παιδί που ήταν σκλάβος. Μετά από την επιτυχία του βιβλίου του ο συγγραφέας έγραψε το "Asperger's and Self-Esteem: Insight and Hope through Famous Role Models" (Asperger και Αυτό-εκτίμηση:Επίγνωση και Ελπίδα μέσα από διάσημα Μοντέλα Ρόλων), στο οποίο ισχυρίζεται ότι δεκατρείς γίγαντες της ιστορίας, η Marie Curie, ο Albert Einstein και ο Mozart μεταξύ άλλων, έπασχαν από σύνδρομο Asperger. Κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν ότι ο Shakespeare, ο Δαρβίνος, ο Γαλιλαίος και ο Αριστοτέλης έπασχαν επίσης από το ίδιο σύνδρομο.
Τελευταίως υπάρχουν συγγραφείς που προσθέτουν και τον Bill Gates στη λίστα των διάσημων ατόμων που πάσχουν από Asperger, εξαιτίας της έλλειψης κοινωνικών δεξιοτήτων που τον χαρακτηρίζει, της αδυναμίας του να έχει άμεση επαφή με τα μάτια κάποιου άλλου και της τάσης του να λικνίζεται μπρος και πίσω, όλα αυτά μαζί με την εμμονή του για την τεχνολογία. Η Diane Kennedy, συγγραφέας και υποστηρικτής του συνδρόμου Asperger γράφει, «είναι οι οραματιστές μας, επιστήμονες, διπλωμάτες, εφευρέτες, σεφ, καλλιτέχνες, συγγραφείς και μουσικοί. Είναι οι αυθεντικοί στοχαστές και μια καθοδηγητική δύναμη του πολιτισμού μας.»
Ο Hans Asperger, ο Γερμανός γιατρός που ανακάλυψε το σύνδρομο, θα συμφωνούσε με την αξιολόγηση της Kennedy. Πίστευε ότι «για την επιτυχία στην επιστήμη ή την τέχνη, μια μικρή ποσότητα αυτισμού είναι απαραίτητη. Το απαραίτητο στοιχείο μπορεί να είναι μια ικανότητα να απομακρύνεται κανείς από τον καθημερινό κόσμο, από τα απλά πρακτικά και να επανεξετάζει ένα θέμα με πρωτοτυπία σα να δημιουργεί από την αρχή παρθένους τρόπους με όλες τις επιδεξιότητες να διοχετεύονται σε μια ειδικότητα.»
![http://www.humanimafoundation.org/wp-content/uploads/2012/05/Temple+Grandin+1.jpg]()
Παρομοίως, η Δρ. Temple Grandin, (στο βίντεο η ομιλία της για τον αυτισμό, με ελληνικούς υποτίτλους http://www.ted.com/talks/view/lang/el//id/773 )ενήλικας με αυτισμό που έγινε επιτυχημένη μηχανικός, ακαδημαϊκός και ομιλήτρια, πιστεύει ότι η δυσλειτουργία της αποτελεί πλεονέκτημα. Επίσης, η ζωή της Temple Grandin έγινε κινηματογραφική ταινία με ελληνικό τίτλo:
"ΖΩΗ ΣΑΝ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ" http://youtu.be/kjz99nqsO1s.
Φημολογείται ότι κάποτε αποκάλεσε τη NASA ως καταφύγιο για ανθρώπους με αυτισμό και σύνδρομο Asperger. Πιστεύει ότι άνθρωποι που πάσχουν από διαταραχές του φάσματος που ανήκει στον αυτισμό είναι μεγάλοι εφευρέτες και «εάν ο κόσμος αφηνόταν στους κοινωνικούς, δε θα γινόταν τίποτε και θα εξακολουθούσαμε να βρισκόμαστε στις σπηλιές να μιλάμε ο ένας με τον άλλο.»
![]()
"ΖΩΗ ΣΑΝ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ" http://youtu.be/kjz99nqsO1s.
Φημολογείται ότι κάποτε αποκάλεσε τη NASA ως καταφύγιο για ανθρώπους με αυτισμό και σύνδρομο Asperger. Πιστεύει ότι άνθρωποι που πάσχουν από διαταραχές του φάσματος που ανήκει στον αυτισμό είναι μεγάλοι εφευρέτες και «εάν ο κόσμος αφηνόταν στους κοινωνικούς, δε θα γινόταν τίποτε και θα εξακολουθούσαμε να βρισκόμαστε στις σπηλιές να μιλάμε ο ένας με τον άλλο.»
Ωστόσο, είναι απολύτως αδύνατο να διαγνωστεί κάποιος μετά το θάνατό του ή χωρίς καν να βρίσκεται στον χώρο διάγνωσης. Οι νοσοκομειακοί γιατροί μπορούν να διαγνώσουν το σύνδρομο Asperger μονάχα εάν παρατηρούν συμπεριφορές. Ένα άλλο πρόβλημα στην κατάταξη ανθρώπων όπως ο Mozart και ο Benjamin Franklin στον πληθυσμό αυτών που έχουν Asperger είναι το ότι ακόμα και εάν ένα άτομο βρίσκεται μπροστά τους, οι γιατροί θα δυσκολευτούν να διακρίνουν εάν πρόκειται για διανοητικό χάρισμα, σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής, ή σύνδρομο Asperger. Έχει γίνει λίγη έρευνα για τις προσωπικότητες ατόμων που είναι διανοητικά χαρισματικοί, αλλά όση έχει γίνει δείχνει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις είναι έντονες προσωπικότητες, αεικίνητοι, με ισχυρή θέληση, ευαίσθητοι στο φως και στον ήχο, χαρακτηριστικά που παρουσιάζονται στο σύνδρομο Asperger. Άνθρωποι με πολύ υψηλό IQ συχνά αμφισβητούν το υπάρχον κατεστημένο, ανθίστανται στην καθοδήγηση, έχουν μεγάλα διάκενα προσοχής, περνούν διαστήματα έντονης εργασίας και προσπάθειας και τους αρέσει να οργανώνουν πράγματα ακόμα και ως παιδιά. Άλλοι άνθρωποι συχνά τους αντιλαμβάνονται ως "διαφορετικούς". Τα παραπάνω χαρακτηριστικά είναι ίδια σε όσους πάσχουν από σύνδρομο Asperger.
![]()
Η ιδέα ότι κάθε πάσχων από Asperger είναι δυνητικά ιδιοφυία μπορεί να επιφέρει αδικαιολόγητη πίεση σε ένα παιδί που πάσχει από το σύνδρομο. Ο Luke Jackson, δεκατριάχρονος συγγραφέας που πάσχει από Asperger, παραπονιέται ότι βλέπει συνεχώς στην τηλεόραση για υπερδραστήριους αυτιστικούς που μπορούν να κάνουν πράγματα όπως το να παίζουν τέλεια πιάνο χωρίς να πάρουν μαθήματα, να σχεδιάσουν λεπτομερείς αναπαραστάσεις κτιρίων που είδαν μονάχα μια φορά ή να προσθέτουν αριθμούς στο μυαλό τους όπως έκανε ο "Άνθρωπος της Βροχής" (Rainman). «Βρίσκω καταθλιπτικά αυτά τα τηλεοπτικά προγράμματα», λέει. «Έχω όλη την παραξενιά και ιδιοτροπία αλλά καθόλου ιδιοφυία».
Πολλοί άνθρωποι που είναι ειδικοί στο σύνδρομο Asperger όπως οι Δρ. Teresa Bolick, Δρ. Tony Attwood και Dr. Dierdre Lovecky γράφουν σχετικά με τις θετικές όψεις του συνδρόμου Asperger χωρίς να εστιάζουν στην ιδέα της ιδιοφυίας. Ο Lovecky σημειώνει πως οι πάσχοντες από Asperger έχουν συχνά πολύ πλούσια λεξιλόγια, αναγνωρίζουν πρότυπα που οι άλλοι δεν μπορούν και ακολουθούν ιδέες παρά τις ενδείξεις εναντίον των ιδεών αυτών, επειδή δεν επηρεάζονται εύκολα από τις γνώμες των άλλων.
![]()
Η ικανότητά τους να εστιάζουν σε λεπτομέρειες και η ανικανότητά τους να δουν τη συνολική εικόνα σημαίνει ότι συχνά μπορούν να καταλήξουν σε λύσεις προβλημάτων που κάποιοι άλλοι τις είχαν παραβλέψει. Τους αρέσει συχνά να περνούν πολλές ώρες σε εργαστήρια ή μπροστά από οθόνες υπολογιστών γιατί δεν τους πειράζει να είναι μόνοι τους. Όλα αυτά τους δίνουν τη δυνατότητα να κάνουν τρομαχτικές συνεισφορές στη δουλειά ή στο σχολικό περιβάλλον. Η συγγραφέας Patricia Bashe τονίζει ότι οι άνθρωποι συχνά θαυμάζουν όσους μπορούν να δουλεύουν ανεξάρτητοι. Γράφει ότι, η κοινωνία μας εξυμνεί το άτομο που κάνει αυτό που πιστεύει ότι είναι σωστό και βαδίζει το δρόμο του.
![]()
Η ικανότητά τους να εστιάζουν σε λεπτομέρειες και η ανικανότητά τους να δουν τη συνολική εικόνα σημαίνει ότι συχνά μπορούν να καταλήξουν σε λύσεις προβλημάτων που κάποιοι άλλοι τις είχαν παραβλέψει. Τους αρέσει συχνά να περνούν πολλές ώρες σε εργαστήρια ή μπροστά από οθόνες υπολογιστών γιατί δεν τους πειράζει να είναι μόνοι τους. Όλα αυτά τους δίνουν τη δυνατότητα να κάνουν τρομαχτικές συνεισφορές στη δουλειά ή στο σχολικό περιβάλλον. Η συγγραφέας Patricia Bashe τονίζει ότι οι άνθρωποι συχνά θαυμάζουν όσους μπορούν να δουλεύουν ανεξάρτητοι. Γράφει ότι, η κοινωνία μας εξυμνεί το άτομο που κάνει αυτό που πιστεύει ότι είναι σωστό και βαδίζει το δρόμο του.
Οι έχοντες Asperger βλέπουν τον κόσμο διαφορετικά απ' ότι οι περισσότεροι άνθρωποι, λόγω των ασυνήθιστων αντιδράσεών τους σε ερεθίσματα όπως το φως και ο ήχος. Μπορούν να κατανοήσουν πολλαπλά επίπεδα σημασίας λέξεων και να εφεύρουν υπέροχα ευφυολογήματα. Κάποιοι ειδικοί τους θεωρούν ιδανικούς για φίλους. Συχνότατα δεν διακατέχονται από σεξιστικά ή ρατσιστικά αισθήματα. Δεν χειραγωγούν τους ανθρώπους αλλά μιλούν με ειλικρίνεια και γνησιότητα. Τους αρέσει να λένε την αλήθεια και είναι στη φύση τους να μην μπορούν να υποδυθούν ή να δράσουν μυστικά. Ως υπάλληλοι είναι εντελώς αξιόπιστοι και ακολουθούν τους κανόνες της δουλειάς.
Οι γονείς που έχουν μεγαλώσει με επιτυχία παιδιά που έχουν Asperger συχνά συμβουλεύουν άλλους γονείς να μην τα παρατάνε και να μη χάνουνε το κουράγιο τους με τα παιδιά αυτά.
![]()
Ένα τέτοιο παιδί που δέχεται καλή βοήθεια και υπηρεσίες από συνειδητοποιημένους ειδικούς μπορεί να οδηγηθεί σε μια πολύ καλή ζωή. Και το καλό δεν έχει να κάνει αναγκαστικά με την ιδιοφυία αλλά με την καθημερινή αγάπη και το μοίρασμα μέσα σε μια οικογενειακή ζωή.
Ακόμη ένα εξαιρετικό παράδειγμα, είναι ο Jacob Barnett, 14χρονος με σύνδρομο Άσπεργκερ, που μπορεί να είναι πιο έξυπνος από τον Einstein
Ακόμη ένα εξαιρετικό παράδειγμα, είναι ο Jacob Barnett, 14χρονος με σύνδρομο Άσπεργκερ, που μπορεί να είναι πιο έξυπνος από τον Einstein
Όταν Jacob Barnettήταν 2 ετών, διαγνώστηκε με μέτριο έως σοβαρό αυτισμό. Οι γιατροί είπαν στους γονείς του ότι το αγόρι μάλλον δεν θα μπορούσε ποτέ να μιλήσει ή να διαβάσει και πιθανότατα να μην κατάφερνε να διαχειρίζεται μόνος του βασικές καθημερινές δραστηριότητες όπως το να δένει τα κορδόνια του
Όμως οι διαγνώσεις αποδείχτηκαν εντελώς λαθεμένες.
Σήμερα, ο 14χρονος Barnett, είναι μεταπτυχιακός φοιτητής και πάει για την απόκτηση διδακτορικού διπλώματος στην κβαντική φυσική. Σύμφωνα με το BBC, ο έφηβος, ο οποίος μπορεί να υπερηφανεύεται για ένα IQ 170, έχει ήδη προταθεί για το βραβείο Νόμπελ.
Από την εγγραφή στο Indiana University-Purdue University Indianapolis (IUPUI) στην ηλικία των 10, ο Barnett έχει σημειώσει πολύ μεγάλη πρόοδο και έχει καταπλήξει τουςκαθηγητές του, τους συνομηλίκους και την οικογένειά του με εξαιρετική ευφυΐα του.
Ο νεαρός διδάσκει άλλους φοιτητές και είναι επιστημονικός ερευνητής μεδημοσιεύσεις, με δείκτη νοημοσύνης που πιστεύεται ότι είναι υψηλότερος από του Άλμπερτ Αϊνστάιν. Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με μια έκθεση του 2011 TIME, ο Barnett, ο οποίος είναι συνήθως πρώτος στα μαθήματα της σχολής του, έχει υποστηρίξει ότι μπορεί μια ημέρα να διαψεύσει τη Θεωρία της Σχετικότητας του Einstein. Έξω από αυστηρές δεσμεύσεις του πανεπιστημίου, ο Barnett, που έχει σύνδρομο Asperger, είναι επίσης ένας επιχειρηματίας και επίδοξος συγγραφέας.
Ο Jacob, ο οποίος, με την οικογένειά του, τρέχει μια φιλανθρωπική οργάνωση που ονομάζεται Jacob's Placeγια τα παιδιά στο φάσμα του Αυτισμού, έχει χρησιμοποιήσει την ιστορία του για την ευαισθητοποίηση του κόσμου και για να διαλύσει τους μύθους για τον αυτισμό.
![]()
«Δεν θα έπρεπε να είμαι εδώ καθόλου», είπε το περασμένο έτος κατά τη διάρκεια μιας ομιλίας του στους TEDx Teen στη Νέα Υόρκη με θέμα "ξεχάστε ό,τι ξέρετε". «Μου είχαν πει ότι δεν θα μιλήσω. Πιθανώς υπάρχει κάποιος θεραπευτής που παρακολουθεί και έχει φρικάρει τώρα».
Για περισσότερα σχετικά με τον Jacob Barnett, δείτε βίντεο από το Μάρτη του 2013, όπου εργάζεται μέσα από αυτό που περιγράφεται ως «ένα απλό πρόβλημα κβαντομηχανικής».
Σήμερα, ο 14χρονος Barnett, είναι μεταπτυχιακός φοιτητής και πάει για την απόκτηση διδακτορικού διπλώματος στην κβαντική φυσική. Σύμφωνα με το BBC, ο έφηβος, ο οποίος μπορεί να υπερηφανεύεται για ένα IQ 170, έχει ήδη προταθεί για το βραβείο Νόμπελ.
Από την εγγραφή στο Indiana University-Purdue University Indianapolis (IUPUI) στην ηλικία των 10, ο Barnett έχει σημειώσει πολύ μεγάλη πρόοδο και έχει καταπλήξει τουςκαθηγητές του, τους συνομηλίκους και την οικογένειά του με εξαιρετική ευφυΐα του.
Ο νεαρός διδάσκει άλλους φοιτητές και είναι επιστημονικός ερευνητής μεδημοσιεύσεις, με δείκτη νοημοσύνης που πιστεύεται ότι είναι υψηλότερος από του Άλμπερτ Αϊνστάιν. Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με μια έκθεση του 2011 TIME, ο Barnett, ο οποίος είναι συνήθως πρώτος στα μαθήματα της σχολής του, έχει υποστηρίξει ότι μπορεί μια ημέρα να διαψεύσει τη Θεωρία της Σχετικότητας του Einstein. Έξω από αυστηρές δεσμεύσεις του πανεπιστημίου, ο Barnett, που έχει σύνδρομο Asperger, είναι επίσης ένας επιχειρηματίας και επίδοξος συγγραφέας.
Ο Jacob, ο οποίος, με την οικογένειά του, τρέχει μια φιλανθρωπική οργάνωση που ονομάζεται Jacob's Placeγια τα παιδιά στο φάσμα του Αυτισμού, έχει χρησιμοποιήσει την ιστορία του για την ευαισθητοποίηση του κόσμου και για να διαλύσει τους μύθους για τον αυτισμό.
«Δεν θα έπρεπε να είμαι εδώ καθόλου», είπε το περασμένο έτος κατά τη διάρκεια μιας ομιλίας του στους TEDx Teen στη Νέα Υόρκη με θέμα "ξεχάστε ό,τι ξέρετε". «Μου είχαν πει ότι δεν θα μιλήσω. Πιθανώς υπάρχει κάποιος θεραπευτής που παρακολουθεί και έχει φρικάρει τώρα».
Για περισσότερα σχετικά με τον Jacob Barnett, δείτε βίντεο από το Μάρτη του 2013, όπου εργάζεται μέσα από αυτό που περιγράφεται ως «ένα απλό πρόβλημα κβαντομηχανικής».
↧
Kip Thorne - "Σκουληκότρυπα" το πέρασμα στα μονοπάτια του χωροχρόνου...
Ο Kip Thorneπροσαρμόζει τις θεωρίες του για τον χωροχρόνο, τις μαύρες τρύπες και τις σκουληκότρυπες στο σενάριο Χολιγουντιανής ταινίας επιστημονικής φαντασίας.
Οι συζητήσεις για τις σκουληκότρυπες και η δυνατότητα να τις διασχίσουμε πραγματοποιώντας ταξίδι στο χρόνο θα βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη από τις 7 Νοεμβρίου του 2014, όταν θα κυκλοφορήσει η ταινία επιστημονικής φαντασίας με τίτλο «Interstellar», βασισμένη στην έρευνα του θεωρητικού φυσικού .
Σκηνοθέτης της ταινίας θα είναι ο Christopher Nolan, ο οποίος σκηνοθέτησε τις 3 ταινίες της σειράς ταινιών του Μπάτμαν – η μια από αυτές, “Ο Σκοτεινός Ιππότης”, υπήρξε μία από τις μεγαλύτερες εισπρακτικές επιτυχίες όλων των εποχών. Με πρωταγωνιστές τους ηθοποιούς Matthew McConaughey, Anne Hathaway, Jessica Chastain και Michael Caine θα δημιουργήσει «ένα ηρωικό ταξίδι στα πιο απομακρυσμένα σύνορα της επιστημονικής γνώσης μας».
Πρόκειται για την ταινία του 1997, «Contact», με σκηνοθέτη τον Robert Zemeckis και πρωταγωνίστρια την Jodie Foster.
Το σενάριο αυτής της ταινίας βασίστηκε στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Carl Sagan.
Όταν λοιπόν ο Carl Sagan έγραφε το βιβλίο του (1984) θέλοντας να είναι όσο το δυνατόν επιστημονικά ακριβέστερος, ζήτησε τη βοήθεια του Kip Thorne.
O ίδιος ο Kip Thorne περιγράφει στο βιβλίο του “Μαύρες Τρύπες και Στρεβλώσεις του Χρόνου”:
«… Το μυθιστόρημα ήταν ευχάριστο, αλλά ο Carl τα είχε μπλέξει λιγάκι.
Είχε βάλει την ηρωίδα του Eleanor Arroway να καταδύεται σε μια μαύρη τρύπα κοντά στη Γη, να ταξιδεύει στον υπερχώρο, όπως φαίνεται στο σχήμα και να αναδύεται, μια ώρα αργότερα, κοντά στον αστέρα Βέγα, σε απόσταση 26 ετών φωτός από τη Γη.
Ο Carl, όντας μη ειδικός στη σχετικότητα δεν γνώριζε τις συνέπειες των μικρών διαταραχών.
Είναι αδύνατο να ταξιδέψει κανείς μέσω του υπερχώρου από το κέντρο μιας μαύρης τρύπας σε ένα άλλο μέρος του σύμπαντός μας.
Οι υπολογισμοί ήταν κατηγορηματικοί: κάθε μεταφορικό μέσο που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για ταξίδι στον υπερχώρο διαλύεται από την καταστροφική “βροχή” προτού ξεκινήσει. Έπρεπε να γίνουν κάποιες αλλαγές στο μυθιστόρημα του Carl.
Στην επιστροφή μας από τη Σάντα Κρουζ, κάπου δυτικά από το Φρέζνο και ενώ διασχίζουμε τον αυτοκινητόδρομο 5, μου ήρθε μια ξαφνική ιδέα. Θα μπορούσε ίσως ο Carl να αντικαταστήσει στο μυθιστόρημά του τη μαύρη τρύπα με μια σκουληκότρυπα μέσα στον υπερχώρο (…)Καμιά όμως από τις σκουληκότρυπες που είχαν βρεθεί θεωρητικά μέχρι τότε – πριν από το ταξίδι μου στη Σάντα Κρουζ το 1985 – δεν ταίριαζε στο μυθιστόρημα του Carl Sagan, επειδή καμιά τους δεν μπορούσε να διασχίσει κάποιος με ασφάλεια…»
Μια από τις συνθήκες που ήθελε να επιβάλλει ο Thorn στην διαπερατή σκουληκότρυπά του ήταν να μην είναι δυνατή η γρήγορη αποκοπή της, όπως συμβαίνει με την γέφυρα Einstein – Rosenή το κλείσιμό της μόλις επιχειρήσουμε να την διασχίσουμε, όπως συμβαίνει με την ιδιομορφία Kerr.
Προκειμένου να διατηρηθεί ανοικτός ο λαιμός της σκουληκότρυπας χρειαζόταν εξωτερική βοήθεια από μια άγνωστη μορφή ύλης την οποία ο Thorne ονόμασε εξωτική ύλη (καμιά σχέση με την αντιύλη). Kαι πράγματι τι άλλο θα μπορούσε να είναι ύλη με αρνητική μάζα !
Ο Thorne είχε γράψει ήδη στον Carl Sagan εξηγώντας πως:
« … η ηρωίδα του δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει μαύρες τρύπες για να πραγματοποιεί ταχύτατα διαστρικά ταξίδια. Αντί αυτού του πρότεινα να βάλει την ηρωίδα του να χρησιμοποιεί σκουληκότρυπες, ενώ παράλληλα κάποιο άλλο πρόσωπο του μυθιστορήματος να ανακαλύπτει ότι μπορεί πράγματι να υπάρχει εξωτική ύλη η οποία θα κρατά ανοικτές τις σκουληκότρυπες. Ο Carl δέχθηκε ευχαρίστως την πρότασή μου και την υιοθέτησε στην τελική μορφή του μυθιστορήματός του που είχε τίτλο Contact….»
↧
ΠΩΣ Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ ΜΟΥ ΕΣΩΣΑΝ ΤΗ ΖΩΗ
Το θέμα της ανάρτησης αφορά το "Πραγματικό Νόημα της Ζωής", γιαυτό και θα ήθελα να το αφιερώσω στον διαδικτυακό φίλοΝίκο.
Μερικά χρόνια πριν ο Νικόλας Καρδάρας τα είχε όλα: ήταν νέος καλοφτιαγμένος, του άνηκαν μερικά από τα πιο γνωστά clubτης Νέας Υόρκης και οι γεμάτες πολυτέλεια νύχτες του έμοιαζαν με κινηματογραφική ταινία.
Ξεκινώντας από πορτιέρης στο θρυλικό Copacabana, μέσα σε τρία χρόνια, ο γιός Ελλήνων μεταναστών από το Queensβρέθηκε με δικό του club, να διασκεδάζει με τους σταρ του Χόλυγουντ, και με τις κάθε είδους καταχρήσεις να είναι μέρος της δουλειάς του. Εξίσου μέρος της δουλειάς του ήταν και οι σχέσεις του με συμμορίες, που διέταξαν την εκτέλεση του, αλλά και οι συγκρούσεις με τον νόμο.
Όταν το 1995 η πολιτεία της Νέας Υόρκης ανέστειλε την άδεια λειτουργίας των επιχειρήσεών του, ο Καρδάρας βρέθηκε στην άβυσσο: η ζωή του είχε ταυτιστεί με τη δουλειά του και τη διασκέδασή, ενώ ο οργανισμός του είχε διαβρωθεί από τις καταχρήσεις.
Τα επόμενα τέσσερα χρόνια τα πέρασε μέσα σ’ ένα σύννεφο απελπισίας και κοκαΐνης. Σύμφωνα με τα δικά του λόγια, τα δευτερόλεπτα κρατούσαν αιώνες, αλλά τα χρόνια περνούσαν σαν αστραπή. Σύντομα έχασε την αίσθηση της πραγματικότητας…
![]()
Όταν οι γονείς του κατάλαβαν το μέγεθος του προβλήματος, τον πίεσαν να πάει για αποτοξίνωση. Ήταν μόλις 33 ετών… Πριν περάσει ένας χρόνος, η θεραπεία είχε πετύχει και ο τέως επιχειρηματίας στεκόταν και πάλι στα πόδια του κάνοντας νέα σχέδια, όταν ξαφνικά ο καλύτερός του φίλος έπαθε καρδιακή προσβολή και πέθανε μπροστά στα μάτια του.
Η κατάρρευση για το νεαρό Έλληνα ήταν ακαριαία. Το σοκ τον έστρεψε ξανά στο αλκοόλ και στα ναρκωτικά, μέχρι που δύο μήνες μετά, η δική του καρδιά σταμάτησε έξω από το παλιό του club… Η ιστορία που σας διηγούμαι θα είχε τελειώσει εδώ, με όλα τα συστατικά μιας τραγωδίας, όμως, κόντρα σε όλες τις προβλέψεις, ο Καρδάρας συνήλθε και σταδιακά ανέκτησε τις δυνάμεις του.
Όταν πλέον κατάλαβε που βρισκόταν και τι είχε συμβεί, ξαφνιάστηκε, συνειδητοποιώντας πως το κυρίαρχο συναίσθημα ήταν η απορία: τι πραγματικά ήταν η ζωή, ο θάνατος και ποια η πραγματική του φύση;
![]()
Μπορεί να μην ήξερε την απάντηση ήξερε όμως πως αν δεν την έβρισκε, αν δεν έβρισκε ποιος πραγματικά είναι, θα έχανε ξανά τον εαυτό του σε ένα σύννεφο καταχρήσεων, και τότε θα πέθαινε.
ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΕΝΑ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ
Μπορεί οι περισσότεροι από εμάς να μην πίναμε σαμπάνια με τους σταρ του Χόλλυγουντ, ή έστω με το εγχώριο star- system, ωστόσο με την κρίση μάθαμε πως είναι να χάνεις την γη κάτω από τα πόδια σου. Λίγο – πολύ είχαμε ταυτιστεί με την δουλειά μας, τα υπάρχοντά μας τον τρόπο ζωής μας. Όταν αυτά για τους περισσότερους απειλήθηκαν ή χάθηκαν, τότε πολλοί συνειδητοποιήσαμε ότι δεν γνωρίζουμε πια ποιοι είμαστε…
![]()
Ευτυχώς, όμως οι απαντήσεις είναι γύρω μας. Για την ακρίβεια τις διδαχθήκαμε στα χρόνια του σχολείου και ενίοτε τις παπαγαλίζαμε για να δείξουμε πως είμαστε πραγματικά απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων.
Επαναλαμβάναμε τα λόγια του Πλάτωνα, του Σωκράτη, του Πυθαγόρα, θαυμάζαμε τον Διογένη που έκανε τον Μ. Αλέξανδρο να δείχνει «λίγος» ενώ ο ίδιος ζούσε σ’ ένα πιθάρι, και τον Επίκουρο που έβλεπε ένα κομμάτι τυρί ως αιτία γιορτής.
Απλά, ποτέ δεν θεωρήσαμε πως η διδασκαλία τους είχε θέση στην πραγματικότητα των tabletκαι των smartκινητών, των διακοπών, των διασκεδάσεων και των μπίζνες – γενικά της καθημερινότητάς μας.
Ασφαλώς, κανείς δεν πρέπει να εύχεται για την συμφορά, ωστόσο όταν οι συνθήκες της ζωής μας αλλάξουν κάποια στιγμή δραματικά, τότε ερχόμαστε, θέλουμε δεν θέλουμε, όπως ο Ηρακλής, μπροστά σε ένα σταυροδρόμι.
Από τη μια, μπορούμε να παλέψουμε με όλες μας τις δυνάμεις για να αλλάξουμε τη ροή των πραγμάτων, πιστεύοντας ότι μπορούμε να επαναφέρουμε τα πράγματα στην πρότερή τους κατάσταση. Από την άλλη, μπορούμε να περπατήσουμε ένα πιο ασυνήθιστο μονοπάτι, ξεκινώντας αποδεχόμενοι την κατάσταση ως έχει.
Τότε μόνο μπορούμε να δούμε καθαρά και να καταλάβουμε πως αν πραγματικά θέλουμε μια ευτυχία που να διαρκεί – ανεξάρτητα από τα ευχάριστα και τα δυσάρεστα αυτού του κόσμου- πρέπει να αναζητήσουμε τις απαντήσεις μέσα μας.
![]()
Και σε αυτή την αναζήτηση, ίσως κανείς να μην είναι καταλληλότερος οδηγός από τους αρχαίους Έλληνες σοφούς. Αυτό ακριβώς ανακάλυψε ο νεαρός Έλληνας από το Queens…
ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ
Ο Νικόλαος Καρδάρας βγήκε από την εντατική αποφασισμένος να ανακαλύψει ποιος πραγματικά είναι, ξέροντας πως η ζωή του εξαρτιόταν κυριολεκτικά από την απάντηση σε αυτό το κομβικό ερώτημα.
Διάβασε ThomasMerton, DaisakuSuzuki, JosephCampbellκαι πήρε την απόφαση και μετακόμισε σε μια μικρή πόλη, κοντά στη φύση. Άρχισε να διαλογίζεται και να ασκείται, και δούλεψε εθελοντικά με άτομα που πάλευαν με εθισμούς.
Μερικά χρόνια μετά κι ενώ ολοκλήρωνε το διδακτορικό του στην ψυχολογία, δίχως ακόμα να έχει βρει τις απαντήσεις του, διάβασε το βιβλίο «GodandtheEvolvingMiracle», το οποίο αναφερόταν στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία ως το «Ελληνικό Θαύμα».
![]()
Και ξαφνικά το τοπίο για τον ίδιο ξεκαθάρισε!
Αναγνώρισε πως τα τελευταία χρόνια είχε ξεκινήσει, εν αγνοία του, να διάγει έναν τρόπο ζωής, που είχε πολλά από τα στοιχεία του βίου των Πυθαγορείων.
Αφού ταξίδεψε για ένα διάστημα, επέστρεψε στις ΗΠΑ αποφασισμένος να μελετήσει όσο περισσότερο μπορούσε την ελληνική φιλοσοφία και σύντομα εντυπωσιάστηκε, βλέποντας πόσο άμεση εφαρμογή είχε η σκέψη και τα διδάγματα των αρχαίων Ελλήνων σοφών στην καθημερινότητά του.
Σύμφωνα με τους αρχαίους φιλοσόφους, όταν αφιερώνεσαι στην πνευματική και υπαρξιακή αναζήτηση, οι πράξεις σου σύντομα αρχίζουν να συγχρονίζονται αρχικά με τις πεποιθήσεις σου και έπειτα με τις ενοράσεις σου. Ο Πυθαγόρας μάλιστα δίδασκε πως δεν συγχρονίζεσαι απλά με τον ανώτερο σκοπό σου, αλλά μεταβάλλεσαι εσύ ο ίδιος στο αντικείμενο της αναζήτησής σου.
![]()
Έτσι ο Καρδάρας ξεκίνησε να αντιμετωπίζει τα προβλήματα της ζωής του ρωτώντας τον εαυτό του «τι θα έκανε ο Πλάτωνας», και είδε πως ο τρόπος της ζωής του άρχισε να διαφοροποιείται με μεγάλη ταχύτητα.
Σήμερα, δέκα σχεδόν χρόνια μετά την περιπέτεια του, όσα και το ταξίδι του Οδυσσέα, ο Νικόλας Καρδάρας είναι καθηγητής πανεπιστημίου και επιτυχημένος ψυχοθεραπευτής.
Η συμβουλή του προς όσους αντιμετωπίζουν προβλήματα και θέλουν να αλλάξουν πορεία πριν να είναι αργά, είναι να ξεκινήσουν βλέποντας τον εαυτό τους σαν ένα μουσικό όργανο.
ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΡΜΟΝΙΑ
Προκειμένου να είναι κανείς σε αρμονία με το σύμπαν, πρέπει η συνείδηση και το σώμα του να κουρδιστούν μέσα από έναν υγιή τρόπο μπορούμε να ξεκινήσουμε να βλέπουμε την πραγματικότητα όπως είναι, απαλλαγμένοι από τις ασταμάτητες σκέψεις και τον βομβαρδισμό των αισθήσεων.
![]()
Αυτή η υπερβατική πραγματικότητα κατοπτρίζεται στις Ιδέες του Πλάτωνα, το Εν του Πλωτίνου και τους Αριθμούς του Πυθαγόρα, αλλά δεμ μπορεί να γίνει κατανοητή μέσω των αισθήσεων.
Ο κόσμος που αναγνωρίζουμε ως πραγματικός, ο κόσμος που τόσο μας απασχολεί με τα προβλήματά του, είναι σύμφωνα με τους αρχαίους σοφούς ένα είδος ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗΣ. Σε αντίθεση, το Υπερβατικό, το οποίο διαπνέεται από τις Ιδέες, είναι αιώνιο. Οι άνθρωποι μπορούμε να το προσεγγίσουμε διαλογιζόμενοι πάνω σε έννοιες όπως τα μαθηματικά – για παράδειγμα η καρέκλα στην οποία κάθεστε κάποτε θα είναι σκόνη, αλλά δύο και δύο θα κάνουν τέσσερα.
Ο Ιεροκλής γράφει για τον τρόπο που λειτουργεί η φιλοσοφία: «Η φιλοσοφία είναι ο εξαγνισμός και η τελειοποίηση της ανθρώπινης φύσης. Είναι εξαγνισμός επειδή μας απαλλάσσει από τον παραλογισμό της ύλης και τις προσκολλήσεις του σώματος, και (είναι) τελειοποίηση επειδή επιστρέφουμε στην πρωταρχική ευδαιμονία του σώματος κάνοντας το ξανά όμοιο με το θεϊκό σώμα».
![]()
Αν όμως το ξεκινήσουμε το ταξίδι είναι τόσο απλό, τι στέκεται εμπόδιο στο δρόμο μας; Κατά κανόνα, οι σειρήνες του υλικού κόσμου, που μας αποπλανούν με τις ψευδαισθήσεις του. Τα διάφορα υλικά αγαθά που είτε αγοράζουμε είτε συντριβόμαστε επειδή δεν μπορούμε ν’ αγοράσουμε, αποσπούν διαρκώς το νου μας. Όσο δεν αντιλαμβανόμαστε πως όλα αυτά δεν έχουν σχέση με το σκοπό μας στη γη, θα τους δίνουμε προτεραιότητα.
Επειδή φυσικά δεν αρκούν για να καλύψουν το υπαρξιακό μας κενό, θα στρεφόμαστε, όπως είπε ο BertrandRussel, στην ποσότητα, αφού δεν μπορούμε να έχουμε ποιότητα, και θα αποζητάμε όλο και περισσότερα, προκαλώντας περισσότερη, προκαλώντας περισσότερη δυστυχία με την απληστία μας.
Αν όμως αφιερωθούμε στη φιλοσοφική – εσωτερική αναζήτηση, και αντιληφθούμε πως η ζωή μας έχει συγκεκριμένο σκοπό (τέλος, που για τους αρχαίους ήταν ταυτόχρονα ο στόχος αλλά και η λήξη, αφού μέσω αυτού έφτανε κανείς στον προορισμό του), τότε ενδεχομένως να νιώσουμε την ανάγκη να επανενωθούμε με τον κόσμο όπως πραγματικά είναι, έναν κόσμο στον οποίο οι ανάγκες μας είναι διαφορετικές από αυτές που πιστεύαμε και μπορούν να ικανοποιηθούν εκ των έσω.
![http://i.telegraph.co.uk/multimedia/archive/02602/WK-jules-4_1_2602104c.jpg]()
Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ JULESEVANS
Ο Επίκουρος θεωρούσε πως για την ευτυχία ο άνθρωπος χρειάζεται τρία πράγματα: εξασφαλισμένες βασικές ανάγκες, ελευθερία να σκεφτεί και φίλους για να μοιραστεί μαζί τους τις αναζητήσεις του.
Ο Διογένης μπορούσε να ζει σε ένα πιθάρι και ο Σωκράτης μπόρεσε να πιεί το κώνειο επειδή έβλεπαν αυτό που εμείς, αγκιστρωμένοι στην ψευδή αντίληψή μας για την πραγματικότητα, δεν μπορούμε να δούμε. Παραμένουμε δυστυχείς, επειδή φοβόμαστε πως θα χάσουμε κάτι που στην πραγματικότητα δεν υπάρχει.
![]()
Ο Νικόλας Καρδάρας το είδε αυτό. Μέσα από την προσωπική του άβυσσο, ανακάλυψε στη σημερινή εποχή πως η ελληνική φιλοσοφία έχει τις απαντήσεις – απαντήσεις που μπόρεσαν να του σώσουν τη ζωή. Και δεν είναι ο μόνος. Πρόσφατα, οι Timesτου Λονδίνου φιλοξένησαν τον δημοσιογράφο JulesEvans, ο οποίος έγραψε για την εμπειρία του με την CognitiveBehaviouralTherapyή CBT (Γνωσιακή-Συμπεριφορική Θεραπεία).
Πριν μια δεκαετία, έχοντας καταρρεύσει ψυχολογικά και σε κατάσταση βαριάς κατάθλιψης πήρε μέρος σε μια πειραματική ομάδα CBT, η οποία τον βοήθησε να ξεπεράσει μια περίοδο τόσο δύσκολη, που παραλίγο να τον οδηγήσει στην αυτοκτονία.
Μερικά χρόνια μετά πήρε συνέντευξη από τον πρωτοπόρο της CBT, τον διάσημο ψυχολόγο AlbertEllis (1913-2007), ο οποίος του είπε πως έμπνευσή του ήταν από την αρχή η αρχαία ελληνική φιλοσοφία και συγκεκριμένα το ρητό τουΕπίκτητου: «Οι άνθρωποι δεν ταράζονται από τα γεγονότα, αλλά από τις δικές τους πεποιθήσεις και αντιδράσεις σε αυτά».
![]()
Όντως, γράφει ο Evans, οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν πως τα συναισθήματα μας ακολουθούν απλά τις πεποιθήσεις μας για το πώς πρέπει να είναι ο κόσμος.
Κοινώς, αν εγώ έχω πειστεί πως για να είμαι ευτυχισμένη πρέπει να έχω ένα πολύ καλό αυτοκίνητο και μία δουλειά γραφείου, τότε όντως θα γίνω δυστυχισμένη όταν αυτά απειληθούν. Από μόνο του όμως το γεγονός ότι χρειάστηκε να αλλάξω επάγγελμα ή να πάρω το λεωφορείο, δεν μπορεί να με κάνει ευτυχή ή δυστυχή.
ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ
Με βάση αυτό το δεδομένο, η πλειοψηφία των Ελλήνων φιλοσόφων επιχείρησαν να δείξουν στους ανθρώπους πώς να γίνουν ευτυχισμένοι –όχι αλλάζοντας τις συνθήκες ζωής τους αλλά τις πεποιθήσεις τους.Με άλλα λόγια, μας αποκάλυψαν το κλειδί για την αληθινή εσωτερική μεταμόρφωση.
Πως μπορεί να γίνει αυτό; Αρχικά, όπως είδαμε, το πρώτο βήμα είναι να καθαρίσουμε τον εαυτό μας, ψυχή τε και σώματι, από τις εμμονές των αισθήσεων. Στη συνέχεια, οφείλουμε να παρατηρήσουμε προσεκτικά τις συνήθειές μας και τις μηχανικές μας αντιδράσεις στις καθημερινές μας καταστάσεις.
Το πιθανότερο είναι μάλιστα να συνειδητοποιήσουμε πως η πραγματικότητά μας αλλά και πολλά από τα προβλήματά μας, προκύπτουν όχι τόσο από τις εξωτερικές συνθήκες, αλλά από τις αυτόματες αντιδράσεις μας σε αυτές. Στη συνέχεια, οι παρατηρήσεις μας πρέπει να οδηγήσουν σε νέες, συνειδητές αυτή τη φορά, συνήθειες.
Όπως είδαμε και παραπάνω, αν αυτές οι συνήθειες προκύψουν μέσα από μια ειλικρινή ενασχόληση με τη φιλοσοφία, μέσα δηλαδή από την αναζήτηση των μεγάλων ιδεών και αξιών όπως η αρετή και τα μαθηματικά ή η φύση του κόσμου και η ανάγκη της ένωσης με το θείο, δεν μπορεί παρά να μας φέρνουν πιο κοντά στον τελικό μας σκοπό.
Κι αυτό γιατί οι συγκεκριμένες αξίες και ιδέες δεν έχουν διαμορφωθεί ως απάντηση στις τυφλές απαιτήσεις των αισθήσεων, αλλά ως φυσικό επακόλουθο της αναζήτησης για ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ.
![]()
Μια τέτοια βαθιά ενασχόληση με την φιλοσοφία, αναπόφευκτα θα έχει ένα πρακτικό αντίκτυπο στη ζωή του ατόμου που θα το επιχειρήσει.
Μια τέτοια βαθιά ενασχόληση με την φιλοσοφία, αναπόφευκτα θα έχει ένα πρακτικό αντίκτυπο στη ζωή του ατόμου που θα το επιχειρήσει.
Αν αναρωτιέστε πως ακριβώς θα είναι ένας τέτοιος τρόπος ζωής, δεν έχετε παρά να μελετήσετε το Εγχειρίδιο του Επίκτητου, τα Χρυσά Έπη του Πυθαγόρα ή τις συμβουλές περί ευδαιμονίας του Επίκουρου.
Εκεί θα βρείτε αποτυπομένο έναν τρόπο ζωής που συγκινεί τον καθένα μας και θα εξασφάλιζε, αν ποτέ εφαρμοζόταν, μια ιδανική κοινωνία.
Ο ΧΡΥΣΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΗΣ ΠΡΑΞΗΣ
Ωστόσο, πάντα νιώθω ένα είδος θλίψης διαβάζοντας ανάλογες προτροπές και συμβουλές: ενώ αναγνωρίζω την αξία τους, πάντα τρομάζω από τα όσα απαιτούν.
Νιώθω αδύναμη να ακολουθήσω πιστά τα όσα με συμβουλεύουν, να αποτινάξω τις προσκολλήσεις μου στις απολαύσεις της κοινωνίας ή να αποτινάξω τον φόβο της φτώχιας ή της απομόνωσης.
Αυτό συμβαίνει επειδή παρά την φαινομενική τους απλότητα, οι κανόνες αυτοί μπορούν να εφαρμοστούν στην καθημερινή ζωή μόνο από όσους όντως κατανόησαν την ψευδαίσθηση της Ύλης, αλλά και από ανθρώπους απλούς σαν κι εμάς, όπως είδαμε στο παράδειγμα του Καρδάρα και του Evans, που έφτασαν ένα βήμα πριν τον αφανισμό.
![]()
Οι υπόλοιποι, μπορούμε να έχουμε αυτούς τους κανόνες ως ένα είδος φάρου που θα μας βοηθήσει την ώρα των δύσκολων αποφάσεων, δίνοντας μάλιστα έμφαση, προσοχή, σε εκείνους τους κανόνες που μας δυσκολεύουν ή μας προκαλούν τις πιο έντονες αντιδράσεις.
Χρειάζεται όμως να επισημάνουμε ότι προκειμένου να λειτουργήσει ως σωτήρας, η αρχαία ελληνική φιλοσοφία πρέπει να προσεγγιστεί ολιστικά. Οι διανοητικές αναζητήσεις, ο διαλογισμός πάνω στις μεγάλες ιδέες, η σωκρατική εξέταση των πιο παγιωμένων μας σκέψεων και συνηθειών, η εφαρμογή των χρυσών κανόνων, οφείλουν να πηγάζουν το ένα μέσα από το άλλο, ως μια φυσική ροή με τελικό σκοπό την εύρεση του νοήματος και ενδεχομένως, σε ένα πολύ πιο προχωρημένο επίπεδο, την ένωση με την Πηγή του Νοήματος.
Χρειάζεται όμως να επισημάνουμε ότι προκειμένου να λειτουργήσει ως σωτήρας, η αρχαία ελληνική φιλοσοφία πρέπει να προσεγγιστεί ολιστικά. Οι διανοητικές αναζητήσεις, ο διαλογισμός πάνω στις μεγάλες ιδέες, η σωκρατική εξέταση των πιο παγιωμένων μας σκέψεων και συνηθειών, η εφαρμογή των χρυσών κανόνων, οφείλουν να πηγάζουν το ένα μέσα από το άλλο, ως μια φυσική ροή με τελικό σκοπό την εύρεση του νοήματος και ενδεχομένως, σε ένα πολύ πιο προχωρημένο επίπεδο, την ένωση με την Πηγή του Νοήματος.
Δεν μπορούμε να πάρουμε τις προτροπές των Ελλήνων σοφών ως δογματικό κανόνα, αν δεν περάσουμε εμείς οι ίδιοι μέσα από μια διανοητική και βιωματική πορεία ανάλογη με αυτή που τις γέννησε, όπως δεν θα έχει κανένα πρακτικό αποτέλεσμα να μένουμε στη θεωρία και στις διανοητικές διαπιστώσεις, μη εφαρμόζοντας στην καθημερινότητά μας τα όσα μας αποκαλύφθηκαν.
ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΒΗΜΑΤΑ
Είναι γεγονός πως η σκέψη επηρεάζει την πράξη και άρα την πραγματικότητα που βιώνουμε. Ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης ποτέ δεν έκρυψαν την επιθυμία τους για ευρύτερη κοινωνική αλλαγή, όπως και πολλοί άλλοι φιλόσοφοι.
![]()
Μπορεί άραγε να αλλάξει με αυτό τον τρόπο ο κόσμος; Αν αμφιβάλλετε, δεν έχετε παρά να δείτε πόσοι αρχαίοι φιλόσοφοι διώχτηκαν επειδή οι ιδέες τους θεωρήθηκαν επικίνδυνες για το κατεστημένο της εποχής τους.
Δεν διέθεταν στρατό ούτε επιχείρησαν να καταλάβουν το καθεστώς, ωστόσο η δύναμη των ιδεών τους ήταν αρκετή ώστε να απειλήσει το statusquo που με τη σειρά του τους κυνήγησε. Στη σημερινή εποχή ευχόμαστε και επιδιώκουμε άμεσες λύσεις: την επαναφορά της ευημερίας μας, την επιστροφή σε μια χρυσή εποχή που δεν υπήρξε. Αν ωστόσο στραφούμε στην αρχαία φιλοσοφία, θα δούμε τη ματαιότητα τέτοιων ευχών.
Καμιά ευτυχία δεν μπορεί να βασιστεί στην διαρκώς μεταβαλλόμενη εξωτερική πραγματικότητα. Από την άλλη, δεν μπορούμε να ενστερνιστούμε, ούτε ως άτομα ούτε ως κοινωνία, αξίες όπως η Αρετή, η Ειλικρίνεια, ή το Μέτρο, αν δεν διαλογιστούμε βαθιά σε αυτές και αν δεν τις εφαρμόσουμε, με μικρά αρχικά βήματα, στην καθημερινότητά μας.
Πως ξεκινάει κανείς; Ο Δρ. Καρδάρας προτείνει τον Πυθαγόρειο Βίο ως πρώτο βήμα σε μια τέτοια αναζήτηση. Μας προτρέπει στη συνέχεια να στραφούμε σε συγκεκριμένες ασκήσεις, όπως η παρατήρηση της φύσης, ο διαλογισμός πάνω στα επιστημονικά παράδοξα και η κατανόηση του αναπόφευκτου της αλλαγής.
Ο Evans, από την πλευρά του, προτείνει τα εξής:
1.Πρέπει να κάνουμε έναν διαχωρισμό ανάμεσα σε όσα μπορούμε να αλλάξουμε και σε όσα είναι πέρα από τον έλεγχό μας.
2.Επειδή η καθημερινή ζωή μας είναι γεμάτη μικρά διλήμματα, είναι χρήσιμο να επιλέξουμε ένα πρότυπο όπως ο Σωκράτης ή ο Πυθαγόρας, και να στρεφόμαστε αε αυτό, ακόμα και σε φαινομενικά μικρά ζητήματα.
3.Οφείλουμε να παρατηρούμε διαρκώς τον εαυτό μας, τις σκέψεις και τις συμπεριφορές μας: οι περισσότεροι υπνοβατούμε καθημερινά, δίχως συναίσθηση των όσων κάνουμε. Μάλιστα μπορούμε να καταγράφουμε τις παρατηρήσεις μας σε ένα ημερολόγιο, όπως έκανε ο Μάρκος Αυρήλιος.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Φυσικά καμιά από αυτές τις προτάσεις δεν πρόκειται να βρει χώρο στην καθημερινότητά μας, αν πρώτα δεν αντιληφθούμε βαθιά μέσα μας την αναγκαιότητα της αλλαγής.
Ο Evansκαι ο Καρδάρας έφτασαν στο κατώφλι του θανάτου, βίωσαν κατά κάποιο τρόπο αυτό που ο Εμπεδοκλής και ο Πυθαγόρας ονόμαζαν «θάνατο πριν το θάνατο». Ας μη χρειαστεί να φτάσουμε κι εμείς σε αυτό το σημείο: ας διδαχθούμε από τους μικρούς «θανάτους» της καθημερινής απώλειας και ας δούμε μπροστά μας την ανάγκη για αναζήτηση νοήματος.
Τότε μόνο θα μπορέσουμε να ξεφύγουμε από την τυραννία των αισθήσεων και θα αναζητήσουμε το μονοπάτι που οδηγεί στην Αλήθεια – ένα μονοπάτι που ευτυχώς στην Ελλάδα των φιλοσόφων είναι πιο ξεκάθαρα χαραγμένο από οπουδήποτε αλλού!
ΠΗΓΕΣ:
- Nicholas Kardaras, How Plato and Pythagoras Can Save your Life, Conari Press
- Ερατώ Τριανταφυλλίδη, Εγχειρίδιο Ευ Ζην:Οδηγός Ζωής από τους Αρχαίους Έλληνες Σοφούς, Αρχέτυπο.
- Ερατώ Τριανταφυλλίδη, Μία Μέρα με τον Πλάτωνα, Αρχέτυπο.
- Luc Ferry, Μαθαίνοντας να Ζούμε, Πλέθρον
- Αλλαίν ντε Μποττόν, Η Παρηγοριά της Φιλοσοφίας, Πατάκης
- Jules Evans, "How Ancient Philosophy Saved my Life" http://www.philosophyoflife.org/
Ευχαριστώ πολύ, τον εκδότη του περιοδικού ΑΒΑΤΟΝ για την άδεια αναδημοσίευσης
Περιοδικό ABATON ΤΕΥΧΟΣ 118
http://www.archetypo.com
↧
Salvator Dali (Destino)...οι ακόλουθοι της Μοίρας
Επιστροφή
Μετά από μια κάπως, απρόσμενα μεγάλη απουσία από το "ψηφιακό δωμάτιο" (όπως μου αρέσει να αποκαλώ το blog), απαλλαγμένη όμως, από τις αφόρητες έγνοιες, (ενός δύσκολου για όλους χειμώνα), να συλλέγω άφθονη βιταμίνη D , με την ευγενική χορηγία του ευεργέτη ήλιου και φυσικά απολαμβάνοντας, μοναδικά το διάβασμα.Έτσι κύλησαν οι μέρες της θερινής ξεκούρασης, και απόλυτα κατανυκτικής "διαδικτυακής νηστείας"!!!
Φορτωμένη με υλικό,(και με ένα επιπλέον ημερολογιακό έτος, την πρώτη ημέρα του φθινόπωρου) για την θεματολογία, του blog, επέλεξα μία δική μου, αναδημοσίευση που μπορεί να συνδέσει εξαιρετικά τα όσα θα ακολουθήσουν...
Εύχομαι σε όλους ομαλή προσαρμογή, σε ένα κατά πολύ "θερμότερο" (κι από καλοκαίρι) σε παγκόσμια γεγονότα, Φθινόπωρο.
Salvator Dali
DESTINO:Μία παραγωγή που ξεκίνησε το 1945, όταν ο διάσημος Ισπανός σουρεαλιστής Salvator Dali και ο Walt Disney συνεργάστηκαν μεταξύ τους, με υπεύθυνο γι'αυτήν τον Jonh Hench.
Στην ταινία οι χαρακτήρες αγωνίζονται ενάντια στο χρόνο, το γιγάντιο ρολόι του Δία και την πέτρινη όψη του, που καθόριζε τη Μοίρα όλων των ανθρώπων.
Ο Dali και ο Hench δημιούργησαν, μια τεχνική animation, την κινηματογραφική ισοδυναμικότητα, διαμέσου της παρανοϊκής κρίσης του Dali.Μια μέθοδος εμπνευσμένη απ'τον Φρόυντ, στο υποσυνείδητο, με τις διπλές κρυφές εικόνες.
![]()
Η πλοκή της ταινίας, έχει περιγραφεί από τον Dali ως "μια μαγική εμφάνιση του προβλήματος της ζωής μέσα στο λαβύρινθο του Χρόνου".
![]()
Για το Walt Disney, δεν ήταν παρά μια απλή ιστορία, μίας νεαρής κοπέλας για την αναζήτησή της αληθινής αγάπης.
Αχ, έρωτα!Να μπορούσαμε , εγώ κι εσύ, να συνωμοτήσουμε με τη Μοίρα, ν 'αρπάζαμε αυτό το θλιβερό Σχέδιο των Πραγμάτων, να το κάναμε κομμάτια και μετά, να το ξαναφτιάχναμε όπως το θέλουν οι καρδιές!
'Εντγουωρντ Φιτζέραλντ
Ένιωσες ποτέ παγιδευμένος στο πεπρωμένο;Να παλεύεις με τα κύματα της μοίρας σου;Να γελιέσαι, ότι τ'ορίζεις, εδώ, στο παρόν;
![]()
Ο Paulo Coelho είπε πως "είμαστε όλοι κύριοι της μοίρας μας". Εμείς διαμορφώνουμε τη μοίρα μας, όταν γινόμαστε αυτό που κάνουμε.
Άραγε, θα μπορούσαμε να "επηρεάσουμε"το Πεπρωμένο μας, μέσα στο χωροχρόνο;
Επεμβαίνοντας ίσως, στων άλλων...;
Ή μήπως, δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν "τυχαία"γεγονότα, σ'ένα τέλεια συγχρονισμένο σύμπαν!
![]()
Άλλωστε, "η μοίρα μας, είναι η θέληση μας, η δε θέληση μας η φύση" Ντισραέλι κι η φύση είναι μέρος του όλου, όπως ακριβώς κι εμείς...
Επεμβαίνοντας ίσως, στων άλλων...;
Ή μήπως, δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν "τυχαία"γεγονότα, σ'ένα τέλεια συγχρονισμένο σύμπαν!
Κι έτσι..."δεν ωφελεί σε τίποτε, το να φιλονικείς με το αναπόφευκτο.Το μόνο δυνατό επιχείρημα, που μπορείς να φέρεις σ ένα δυνατό άνεμο, είναι να φορέσεις το παλτό σου"
Τζεημς Ράσσελ Λάουελ
Τζεημς Ράσσελ Λάουελ
Ένα υπέροχο μουσικό κομμάτι για να την έναρξη αυτής της μαγευτικής εποχής...
↧
↧
Φθινοπωρινή Ισημερία - Όταν ο μισός πλανήτης διέρχεται ...το "κατώφλι του χειμώνα"
Φθινόπωρο
Την Κυριακή 22/9 καλωσορίζουμε το φθινόπωρο μιας και το μεσημέρι της Κυριακής θα έχουμε τη φθινοπωρινή ισημερία και ο Ήλιος θα βρεθεί στην τομή εκλειπτικής και ουράνιου ισημερινού.
Όπως προκύπτει και από το όνομα, η ημέρα και η νύχτα θα έχουν ίση διάρκεια στην ισημερία ή... σχεδόν ίση.
Οι υπολογισμοί αναφέρονται στο κέντρο του ήλιου οπότε αν λάβουμε υπόψη το γεγονός ότι ο ουρανός θα έχει φωτιστεί πριν το κέντρο του ήλιου ανατείλει, η διάρκεια της ημέρας θα είναι λίγο μεγαλύτερη για μερικές ημέρες ακόμα πριν υποχωρήσει οριστικά για τον επερχόμενο χειμώνα.
Η κάθοδος του Ήλιου συνεχίζεται, μέχρις ότου, στις 22 Δεκεμβρίου, φτάνει στο νοτιότερο σημείο της τροχιάς του που ονομάζεται χειμερινό τροπικό σημείο, ή απλά χειμερινή τροπή ή χειμερινό ηλιοστάσιο. Από την ημέρα αυτή αρχίζει ο Χειμώνας. Αλλά από κει κι έπειτα ο Ήλιος σταματάει να κατέρχεται και ξαναρχίζει και πάλι να σκαρφαλώνει, κάθε μέρα όλο και πιο ψηλά.
↧
Mystagogea- Η μύηση στο Αρκαδικό ιδεώδες
Μυσταγωγία, μία λέξη ιδιαίτερα δονητική, για τον εγκέφαλο μου, είναι ο τίτλος ενός ντοκιμαντέρ, για την μυστική γη των θαυμάτων, την Αρκαδία.
Από τις εξαιρετικά ενδιαφέρουσες πληροφορίες που υπάρχουν στην ιστοσελίδα http://www.traveltripolis.grαλλά και στο ντοκιμαντέρ, για τον τόπο καταγωγής μου, την Αρκαδία, η αίσθηση που μένει, είναι ότι σε αυτή τη μαγική γη, μυείσαι μόνο βιώνοντας την...
Αρκαδικό ιδεώδες – ένα μυστικό διατρέχει τους αιώνες
Στο Παρίσι και στην Ανζέρ, στη Βενετία και τη Λισσαβόνα και στην Ισπανική Καρθαγένη υπάρχουν κάτι παμπάλαια καπηλειά. Βρίσκονται σε δρόμους στενούς, καμιά φορά σε αδιέξοδα, αθέατα από τους πολλούς. Με όμορφη ατμόσφαιρα, με μια γοητεία στον αέρα. Συνήθως έχουν να καυχώνται οι ιδιοκτήτες τους πως ήταν μέρη συνάντησης ποιητών και ζωγράφων και ίσως ακόμα και αλχημιστών. Και λένε αλήθεια. Σε αυτές τις μυστικές σάλες μαζεύονταν άλλοτε – και τώρα όμως, και τώρα- οι αναζητητές του πνεύματος. Τι κοινό έχουν όλα αυτά τα μυσταγωγικά εντευκτήρια, που μπορεί να τα βρει κανείς σε κάθε ευρωπαϊκή πόλη; Η επιγραφή στην είσοδο. Γράφει πάντα ARCADIA.
Η Αρκαδία είναι ένα πραγματικό φαινόμενο. Καμία άλλη γη δεν έχει αφήσει το εκτύπωμά της τόσο βαθιά στην ιστορία όσο η Αρκαδία. Το γιατί είναι δύσκολο να απαντηθεί ολότελα. Συνήθως χωρίς καμιά δυσκολία το απαντάει αυτός που φτάνει στην Αρκαδία, και πια δεν χρειάζεται πολλά λόγια, ίσως δεν χρειάζεται καθόλου λόγια τελικά.
Ποιητές σαν το Βιργίλιο και τον Γκαίτε και ζωγράφοι σαν τον Πουσέν και τους Προραφαηλίτες, έχουν καταπιαστεί με την Αρκαδία. Κάθε μουσουργός που σέβεται τον εαυτό του έχει γράψει ένα έργο εμπνευσμένο από την Αρκαδία. Οι περιηγητές δεν μπορούσαν να λάβουν αυτόν τον τίτλο, αυτήν την ιδιότητα, αν δεν εξερευνούσαν την Αρκαδία. Βασιλείς όπως οι Καρλομάγνοι και πάπες και πριγκίπισσες θέλησαν να γενεαλογηθούν Αρκάδες. Άνθρωποι όπως ο Μπάυρον και ο Θερβάντες θυσίασαν τη ζωή τους ή την υγεία τους στην επανάσταση, φλογωμένοι από ένα και μόνο πάθος: το αρκαδικό ιδεώδες.
Τι είναι αρκαδικό ιδεώδες; Στην πιο πάνδημη μορφή του είναι μια αναπόληση της αθώας ζωής, του ποιμενικού παραδείσου. Είναι μια νοσταλγία για τις αγνές αξίες της φυσικής ζωής, για την παράδοση άνευ όρων στον κύκλιο χορό του χρόνου. Είναι ένας φόρος τιμής στο αρκαδικό μέτρο που δεν επιτρέπει στα ανθρώπινα να επιβληθούν στη φύση. Για τους αναζητητές που έχουν κάποια κλειδιά, το αρκαδικό ιδεώδες είναι ένας κόσμος Δύναμης και Γνώσης.
Στην Αρκαδία η ζωή είναι μια πολύ παλιά ιστορία. Οι μύθοι επιμένουν πως εδώ γεννήθηκε η ζωή. Οι Ρωμαίοι για να εκφράσουν τον θαυμασμό τους την είπαν Arca Deorum, Κιβωτό του Θεού. Η αναγέννηση κωδικοποίησε το αρκαδικό μυστικό στην αινιγματική φράση ET IN ARCADIA EGO – Ήμουν Κι Εγώ Στην Αρκαδία. Η μυστική παράδοση πήρε αυτήν τη φράση, την αναγραμμάτισε και την έκανε ακόμα πιο αινιγματική: I TENGO ARCANA DEI. Πράγματι, είναι απόλυτος αναγραμματισμός. Και σημαίνει, αν είναι δυνατόν: Κρατώ Τα Μυστικά Του Θεού.
Σε όλους τους αιώνες έφτασαν εδώ από πολύ, πολύ μακριά, φωτισμένοι άνθρωποι για να κατανοήσουν αυτά τα μυστικά του Θεού. Για να βαπτιστούν μέσα στο αρκαδικό ιδεώδες. Θέλησαν να βρεθούν εδώ για να καταλάβουν το νόημα της ζωής έτσι όπως το ερμηνεύει η Αρκαδία. Ήρθαν να μπουν μέσα σε αυτό το ρεύμα της δύναμης που κάνει την Αρκαδία έναν τόπο πέρα από τους τόπους, μια γη πέρα από τη γη. Η Αρκαδία, όπως όλα τα θαύματα, δεν εξηγείται. Βιώνεται.
![]()
Πηγές:http://www.traveltripolis.gr
Youtube
↧
Η Τρίτη των βραβείων...
Έφτασε επιτέλους η μέρα ή καλύτερα η νύχτα, της παραλαβής των βραβείων από τους (κοντινούς) φίλους Παύλο και Μαριέτα (http://dimiourgia-epikinonia.blogspot.gr/) και φυσικά την καλή φίληΚατερίνα (http://followkoko.blogspot.gr/),που τιμώντας, το "διαδικτυακό μου δωμάτιο" (blog) αλλά και εμένα προσωπικά, μου προσέφεραν ένα τιμητικό "σημάδι"που αποκαλούμε βραβείο!
1ο Βραβείο
dimiourgia-epikinonia
Τους ευχαριστώ πολύ, (έστω και καθυστερημένα) για ακόμη μία φορά, και θα προσπαθήσω να διατηρήσω το "εθιμοτυπικό"που ακολουθείται σε αυτές τις περιπτώσεις, αν και είναι η πρώτη φορά που θα το πράξω.
Στο πρώτο βραβείο, που μου χάρισε ο φίλος Νίκος, δυστυχώς δεν το ακολούθησα...
2ο Βραβείο
Οι ερωτήσεις που είθισται να απαντούν οι
βραβευμένοι:
1) Το αγαπημένο μου φαγητό
Δυστυχώς είναι πολλά.Θα διαλέξω όμως δύο "χαιδεμένα"φαγητά, που γίνονται με πολύ φροντίδα...όπως οι μελιτζάνες με μοσχαράκι και φρέσκια ντομάτα!
Αλλά και απλές πατάτες φούρνου, με χυμό πορτοκάλι, μουστάρδα, κονιάκ και τριμένο κόλιανδρο!
2) Δεν μου αρέσει στους ανθρώπους.
Ο καθημερινός αγώνας για το "φαίνεσθαι"και η απεχθής αδιαφορία για το "είσθαι"...
3) Μου αρέσει οι άνθρωποι με τους οποίους κάνω παρέα.
Να ανανεώνουν τα κύτταρά τους, με την πιο ανέξοδη και υγιεινή μέθοδο...το ΓΕΛΙΟ, γιατί "μία ημέρα χωρίς γέλιο, είναι μία χαμένη μέρα"
4) Με ηρεμεί.
Η φωτογράφηση, αυτής της "μαγείας"στη φύση, που (ένα μικρό μέρος της) μπορώ να απολαμβάνω στο μπαλκόνι μου!
5) Αγαπώ
Την οικογένεια μου...κι όλη τη φύση με τα πλάσματα της!
6) Με νευριάζει
Η αήθης σπατάλη, του πιο σημαντικού αγαθού για τη ζωή, του "γαλάζιου χρυσού"που είναι το Ύδωρ...!
7) Δεν αποχωρίζομαι ποτέ (αντικείμενο)
Δεν έχω πλέον, κάποια ιδιαίτερη προσκόλληση, σε κάποιο αντικείμενο, (όπως μικρή), αλλά αν είχα θα επέλεγα την κιθάρα μου
8) Όταν ήμουν μικρή χάζευα συστηματικά αφίσες
Η αλήθεια είναι πως δεν θυμάμαι πολλά.
Κάτι που μου έκανε εντύπωση όμως ήταν οι αφίσες γνωστών καπνοβιομηχανιών...
Συνεχίζεται...με την απονομή των βραβείων σε φιλικά ιστολόγια!!!
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ
Το "μοίρασμα", είναι μια ιδιαίτερα ευχάριστη διαδικασία, όταν σου αρέσει να φροντίζεις για το ΕΥ της ζωής και στην προκειμένη περίπτωση της διάθεσης, των +ανθρώπων.Εύχομαι λοιπόν, με αυτή την (ελάχιστη) κίνηση σε αυτούς τους "θολούς καιρούς", από άσχημες καθημερινά ειδήσεις, να μεταβληθεί έστω και για λίγο η διάθεση των φίλων...
- http://cosmoskgr.blogspot.gr/
- http://cinemagnifique.blogspot.gr/
- http://katahthoniosdemon.blogspot.gr/
- http://areyoureadytorockmyblog.blogspot.com/
- http://taelia88.blogspot.gr/
...για το πρώτο (στη σειρά) βραβείοτης ανάρτησης,
...και για το δεύτερο, (τονίζω στη σειρά) βραβείο
της ανάρτησης!
↧
Είναι προκαθορισμένη η Μοίρα του ανθρώπου;
Υπάρχει πεπρωμένο;
Πεπρωμένο, μια λέξη που περικλείει μέσα της την ανθρώπινη μοίρα, την τύχη, και κατ΄ επέκταση, το προκαθορισμένο. Οι απόψεις των ερευνητών γύρω από το πεπρωμένο και την τύχη διίστανται. Αλήθεια τι είναι πεπρωμένο και τι τύχη;
Γράφει ο ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΦΙΛΙΠΠΑΣ
Ενα από τα συνταρακτικότερα προβλήματα, που έθετε ανέκαθεν, πριν την ανθρώπινη διανόηση, η παρατήρηση και η πείρα, υπήρξε το αν οι λεπτομέρειες της ζωής είναι προκαθορισμένες από κάποια μυστηριώδη δημιουργική δύναμη. Δηλαδή, αν υπάρχει ειμαρμένη, οπότε ο άνθρωπος αναγκαία είναι απλώς ε-τεροκίνητο όργανο κάποιας τραγικής ανάγκης, είτε τυφλής και μοιραίας, είτε κακοποιού.
Πράγματι, ανέκαθεν παρατηρήθηκε από τη λαϊκή πείρα, ότι η πρόγνωση του μέλλοντος ήταν δυνατή, ιδίως από ορισμένα άτομα, είτε κατά τον ύπνο (προμαντευτικά όνειρα), είτε υπό τύπον χρησμών (Πυθίες-μαντεία), όπως επίσης και η ύπαρξη τυχερών και άτυχων ατόμων.
Ο Αριστοτέλης λέει:
«Όταν εν τω υπνούν, καθ'εαυτής γένηται η ψυχή, τότε, την ιδίαν αποβαλούσα φύσιν, προμαντεύεται και προαγορεύει τα μέλλοντα».
«Όταν εν τω υπνούν, καθ'εαυτής γένηται η ψυχή, τότε, την ιδίαν αποβαλούσα φύσιν, προμαντεύεται και προαγορεύει τα μέλλοντα».
Η εντύπωση από τις μακρόχρονες αυτές παρατηρήσεις υπήρξε ζωηρή, ιδίως στους ασιατικούς λαούς, ώστε να θεμελιωθεί και να πιστεύει ο άνθρωπος στο Κισμέτ - Πεπρωμένο. Στους μετέπειτα αιώνες υπήρξε το θεμέλιο της Αιτιοκρατίας (Determinismus).
Εννοείται ποια ολέθρια επίδραση μπορεί να έχουν παρόμοιες πεποιθήσεις, για την κοινωνική ζωή γενικά και για την πρόοδο ιδιαίτερα. Από τη στιγμή που το άτομο θα πιστέψει ότι όλα είναι προκαθορισμένα στη ζωή, τα πάντα καταρρέουν. Δεν υπάρχει ούτε πρόοδος, ούτε κανένα ιδανικό για το παρόν, ούτε ελπίδα για το μέλλον.
Βέβαια, στη φύση υπάρχουν ανέκαθεν προκαθορισμένα γεγονότα, τα οποία μάλιστα εμφανίζονται με μαθηματική ακρίβεια. Όπως, λόγου χάρη, οι εκλείψεις, η εμφάνιση κομητών ή διαττόντων αστέρων. Επίσης, η περιοδική εναλλαγή των εποχών του χρόνου, η άνθηση και η καρποφορία, η ακμή και η παρακμή κ.λπ. Ο προκαθορισμός όμως των δεύτερων γίνεται μόνο σε αδρότατες και γενικές γραμμές, ποτέ όμως λεπτομερώς.
Ποτέ, δηλαδή, η μια εποχή δεν διαδέχεται την άλλη απότομα και σε μαθηματικώς ορισμένη ώρα, όπως συμβαίνει στις εκλείψεις. Το καλοκαίρι ποτέ δεν διαδέχεται την άνοιξη σε ορισμένη ημέρα και ώρα, αλλά άλλοτε νωρίτερα και άλλοτε αργότερα, ανάλογα με τις άλλες γενικότερες συνθήκες. Οι άνθρωποι ποτέ δεν γερνούν μεμιάς και σε ορισμένη ώρα και ηλικία. Για τον καθένα η παρακμή και το γήρας έρχονται νωρίτερα ή αργότερα, ανάλογα με το είδος της ζωής και της ζωτικότητας του οργανισμού του.
Ώστε όλα στον κόσμο δεν συντελούνται με τη μηχανική ακρίβεια των ουρανίων κινήσεων. Εξάλλου και η φύση, στην αέναη εξέλιξη της, φαίνεται διαρκώς αμφιρρέπουσα και πειραματίζεται προς όλες τις κατευθύνσεις.
![]()
Ακόμη και ως προς τη μαθηματική ακρίβεια των λεπτομερειών, δύσκολα μπορούμε να φέρουμε σαν παράδειγμα τις κινήσεις των ουρανίων σωμάτων, όπως μας διδάσκει η αστρονομία. Πολλές φορές η δίοδος νέου κομήτη αναγκάζει τα άστρα να παρεκκλίνουν, έστω και ελαφρά, από τη συνηθισμένη τροχιά τους.
Σήμερα δε η αρχή της Απροσδιοριστίας αποδεικνύει ακόμη τρανότερη την αλήθεια αυτή.
Θα ήταν πράγματι κωμικό αν επιμέναμε να βλέπουμε προκαθορισμένο πεπρωμένο σε ασήμαντες λεπτομέρειες της ζωής. Όπως, λόγου χάρη, η κίνηση της ουράς ενός σκύλου, η ταλάντευση του κλαδιού, το λιώσιμο ενός μυρμηγκιού από τον τροχό του αυτοκινήτου που περνάει.
Θα ήταν πράγματι κωμικό αν επιμέναμε να βλέπουμε προκαθορισμένο πεπρωμένο σε ασήμαντες λεπτομέρειες της ζωής. Όπως, λόγου χάρη, η κίνηση της ουράς ενός σκύλου, η ταλάντευση του κλαδιού, το λιώσιμο ενός μυρμηγκιού από τον τροχό του αυτοκινήτου που περνάει.
Ο Αϊνστάιν έλεγε, ότι σε όλες αυτές τις μικρολε-πτομέρειες της ζωής, «δεν θα ήταν γελοίος ανθρωποκεντρισμός να διακρίνει ο άνθρωπος τον εαυτό του από τις άλλες μορφές της ζωής, όταν η φυσική σήμερα μας διδάσκει ότι δεν υπάρχει μόνο ύλη αλλά και ενέργεια και ότι η μία και η ίδια μορφή ενέργειας αποτελείτο Σύμπαν;...»
Και όντως, τι μπορεί να είναι η πορεία μιας ανθρώπινης ζωής για το Σύμπαν και την αιωνιότητα...!
Μια απόδειξη ότι δεν υπάρχει αυστηρά προκαθορισμένο πεπρωμένο, εκτός των μεγάλων φυσικών νόμων είναι, όπως θα δούμε, ότι οι προρρήσεις ουδέποτε σχεδόν πραγματοποιούνται επακριβώς αλλά πάντοτε παραλλαγμένες. Πρέπει, λοιπόν, να εξετάσουμε σε βάθος και προς κάθε κατεύθυνση, μήπως υπάρχει καμία άλλη εξήγηση των φαινομένων αυτών.
Επί αιώνες ολόκληρους οι δογματικές θρησκείες, επειδή δεν έβρισκαν καμία εξήγηση, περιορίζονταν να τα αποδίδουν σε θεία τιμωρία ή δοκιμασία της πίστης. Η σοφιστική, όμως, και βεβιασμένη αυτή εξήγηση δεν έπειθε όσους δεν ήταν τυφλωμένοι από τους δογματικούς φανατισμούς.
Ήταν φανερό ότι ο εκ γενετής παράφρων, όπως και το μωρό που πεθαίνει από διφθερίτιδα, δεν ήταν δυνατόν να έχουν αμαρτήσει στην κοιλιά της μητέρας τους.
Ειμαρμένη-πεπρωμένο
Τη λέξη ειμαρμένη, με την έννοια της μοίρας ή τύχης, ακολουθούσαν αρχικά τα ουσιαστικά μοίρα, ανάγκη, αίσα.
Το περιεχόμενο της έννοιας παρουσιάζεται ποικίλο, με κεντρική ιδέα όμως την αναγκαιότητα της μοίρας. Οι Iωνες φιλόσοφοι και ο Πυθαγόρας την αντιλαμβάνονται ως παγκόσμιο νόμο που επηρεάζει και τον άνθρωπo από τη γέννηση ως τον θάνατο του. Ο Πλάτων αρχικά δεν δέχεται την απόλυτη αναγκαιότητα της ειμαρμένης (στον Γοργία και στον Φαιδρο)'αργότερα όμως (στην Πολιτεία και στους Νόμους) παραδέχεται την απεριόριστα καθοριστική δύναμη της και στον άνθρωπο και στον κόσμο, αλλά δεν τη θεωρεί ως αυθύπαρκτη ουσία- πιστεύει μόνο ότι πρόκειται για νόμο κατά τον οποίο τελείται το γίγνεσθαι. Η ειμαρμένη θεοποιήθηκε από τους Στωικούς και μάλιστα υψώθηκε σε μέγιστη θεότητα που καθορίζει τα πάντα. Οι ιδέες αυτές των Στωικών είναι παράλληλες και σαφώς επηρεασμένες από την αστρολογική μοιρολατρία των Βαβυλωνίων, των οποίων οι αντιλήψεις έγιναν πιο γνωστές στον ελληνικό κόσμο από την εποχή του Μ. Αλεξάνδρου. Από τότε διαδόθηκε ευρύτατα και στον λαό η αστρολογική αντίληψη της ειμαρμένης —ότι δηλαδή η θέση των άστρων καθορίζει και τη μοίρα του ανθρώπου από τη γέννηση του. Η άποψη αυτή διατηρήθηκε και κατά τον Μεσαίωνα, με τεράστιες συνέπειες για την πορεία της ανθρωπότητας.
Εγκυκλο παιδεία «Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάνικα»
Τανάγρας: Επιστημονικές εξηγήσεις
Ο μεγάλος ερευνητής της Ψυχοέρευνας Άγγελος Τανάγρας δίνει τις επιστημονικές του εξηγήσεις για τις προγνώσεις του μέλλοντος. Η από κάθε άποψη σπουδαία δυνατότητα της πρόγνωσης του μέλλοντος ανάγκασε την ανθρώπινη διάνοια, όχι μόνο να ερευνήσει το θέμα προσεκτικά, αλλά και να δώσει εξηγήσεις κάθε φορά φανταστικές ή σοφιστικές.
![]()
Ο Λαπλάς στη «Φιλοσοφική πραγματεία περί των πιθανοτήτων», τονίζει ότι και το παραμικρότε-ρο που συμβαίνει στην πλάση έχει σημασία, ως αποτέλεσμα προηγουμένων αιτιών και ως αιτίες γεγονότων που θα συμβούν στο μέλλον.
«Πρέπει να βλέπουμε, έλεγε, την παρούσα κατάστάση του Σύμπαντος ως αποτέλεσμα της προγενέστερης και ως αιτία της μέλλουσας.»
Μια διάνοια, λοιπόν, η οποία θα ήταν δυνατόν να γνωρίζει όλες τις δυνάμεις που κινούν την πλάση και να τις αναλύει, θα γνώριζε τόσο τις κινήσεις των μεγαλυτέρων ουρανίων σωμάτων, όσο και των μικρότερων ατόμων. Τίποτα δεν θα ήταν αβέβαιο γι'αυτήν. Το μέλλον θα ήταν παρόν».
Ο Καντ, επίσης, λέει κι αυτός το ίδιο.
«Ως προς την αντίληψη του χρόνου και της κανονικής του τάξης, αν μπορούσαμε να διεισδύσουμε στην ψυχή του ατόμου, όπως αυτή εκδηλώνεται με τις εσωτερικές και εξωτερικές πράξεις της, να γνωρίσουμε και τα παραμικρότερα αίτια τους, καθώς και όλες τις εξωτερικές επιδράσεις, θα ήταν δυνατόν να υπολογίσουμε τη μέλλουσα συμπεριφορά του με την ίδια ασφάλεια όσο μία έκλειψη ηλίου ή σελήνης».
Όλα αυτά λοιπόν είναι καλά και άγια, σημειώνει ο Τανάγρας, αλλά δεν προάγουν καθόλου την έρευνα μας, κι αυτό γιατί τη φέρνουν στο ίδιο σημείο που την αφήσαμε. Ερχόμαστε λοιπόν προς άλλη εξήγηση και αυτή είναι η του αιωνίου παρόντος.
Ως γνωστόν, τα μαθηματικά αποδεικνύουν την ύπαρξη και άλλης, τέταρτης διάστασης, εκτός των γνωστών τριών: μήκους, πλάτους, βάθους και η οποία πρέπει αναγκαστικά να είναι πέραν του χώρου και του χρόνου.
Κατά τη θεωρία λοιπόν της τέταρτης διάστασης, την οποία η φαντασία δύσκολα μπορεί να συλλάβει, ώστε να θεωρείται μάλλον ως ουτοπία, δεν υπάρχει παρελθόν και μέλλον παρά μόνο διαρκές παρόν.
Σε κάθε πράγμα που αναφέρεται στις πεπερασμένες και απατηλές αισθήσεις μας, οι οποίες τα παραμορφώνουν ως αμφίκυρτοι και αμφίκοιλοι φακοί, συνυπάρχουν δήθεν και οι τρεις αυτές καταστάσεις, που έχουν κυρίως, κατά τη θεωρία αυτή, αιτία και ύπαρξη την προαναφερθείσα τέταρτη διάσταση.
Σε κάθε πράγμα που αναφέρεται στις πεπερασμένες και απατηλές αισθήσεις μας, οι οποίες τα παραμορφώνουν ως αμφίκυρτοι και αμφίκοιλοι φακοί, συνυπάρχουν δήθεν και οι τρεις αυτές καταστάσεις, που έχουν κυρίως, κατά τη θεωρία αυτή, αιτία και ύπαρξη την προαναφερθείσα τέταρτη διάσταση.
Ό,τι θεωρούμε ως μέλλον, δήθεν, υπάρχει ήδη μολονότι δεν υποπίπτει στην αντίληψη μας, την περιορισμένη από απατηλό μέτρο χρόνου, όπως συνυπάρχει και το παρελθόν. Εμείς δεν βλέπουμε, παρά ένα σημείο μόνο του συνόλου και αυτό φανταζόμαστε ως πραγματικότητα.
Σ'ένα άνθος, ή έναν άνθρωπο, συνυπάρχουν όλες οι περίοδοι της ζωής του: κάλυκας, άνθος, καρποφο-ρία, νεότητα, ακμή, παρακμή, χωρίς να είναι δυνατόν να το αντιληφθεί κανείς με τα ανθρώπινα μέτρα.
Εννοείται ήδη, όπως είπαμε, πόσο ουτοπικές και πέρα από την ανθρώπινη αντίληψη είναι παρόμοιες υποθέσεις.
Εδώ όμως μπορούμε να αναφερθούμε σε ένα άλλο παράδειγμα.Σύμφωνα με την υπόθεση μας, θα έπρεπε η γη να είναι συγχρόνως σε αερώδη και διάπυρο κατάσταση, στην πρώτη άμορφη ακόμη περίοδο της ψύξης, σε όλα τα στάδια της διαμόρφωσης της και τέλος στη σημερινή της κατάσταση.
Εδώ όμως μπορούμε να αναφερθούμε σε ένα άλλο παράδειγμα.Σύμφωνα με την υπόθεση μας, θα έπρεπε η γη να είναι συγχρόνως σε αερώδη και διάπυρο κατάσταση, στην πρώτη άμορφη ακόμη περίοδο της ψύξης, σε όλα τα στάδια της διαμόρφωσης της και τέλος στη σημερινή της κατάσταση.
Βέβαια, λένε ότι τα μαθηματικά αποδεικνύουν την ύπαρξη της υποθετικής αυτής διάστασης.
Ας δούμε, λοιπόν, πώς θα μπορέσουμε να δώσουμε λογικότερες και μάλλον ανθρωπίνως αντιληπτές εξηγήσεις. Με πρώτη τη σύμπτωση, δεύτερη την υποβολή, τρίτη την τηλεπάθεια και τέταρτη τη διόραση. Ακόμη θα αναπτύξουμε κάτι που αποτελεί το πρωτότυπο μέρος της μελέτης αυτής, την ανθρώπινη «ψυχοβολία», δηλαδή την ψυχοδυναμική εκπομπή (δυναμόλυτο) ορισμένων ατόμων, η οποία προξενεί για την άψυχη ύλη τα τηλεκινητικά φαινόμενα και για τα έμψυχα τη βασκανία.
Η σύμπτωση...
Κανείς αμερόληπτος μελετητής δεν είναι δυνατόν να αποκλείει τη δυνατότητα της σύμπτωσης στις προρρήσεις του μέλλοντος.Η σύμπτωση όμως, βέβαια, πρέπει να λαμβάνεται υπ'όψιν μέχρις ενός ορισμένου σημείου, αν και υπάρχουν οι εξ ιδιοσυγκρασίας αρνητικοί, οι οποίοι αποδίδουν ευχαρίστως σε σύμπτωση ό,τι δεν θέλουν να καταλάβουν ή να παραδεχθούν.Υπάρχει άλλωστε και ο υπολογισμός των πιθανοτήτων, ο οποίος περιορίζει τη σύμπτωση σε ασφαλή όρια και η λογική η οποία σε παρόμοιες περιπτώσεις επεμβαίνει με τη διαιτητική κρίση της.
Αυτός που γνωρίζει ακόμη και μέρος μόνο των αιτιών μπορεί να προβλέψει και τα σχετικά τους αποτελέσματα. Αυτό όμως είναι απλή ενέργεια της λογικής.
Κατά τον Τανάγρα στο θέμα αυτό περιλαμβάνεται μεγάλο μέρος προρρήσεων, οι οποίες εκ πρώτης όψεως φαίνονται απολύτως εξακριβωμένες και αναμφισβήτητες.
Κατά τον Τανάγρα στο θέμα αυτό περιλαμβάνεται μεγάλο μέρος προρρήσεων, οι οποίες εκ πρώτης όψεως φαίνονται απολύτως εξακριβωμένες και αναμφισβήτητες.
«Στην Ψυχοφυσιολογία μας, σημειώνει ο μεγάλος ερευνητής, εκθέσαμε εν εκτάσει την τρομερά πράγματική δύναμη, ιδίως της ασυναίσθητης αυθυποβολής και της επίδρασης της φαντασίας στον οργανισμό.
Ο εστί της Ιδέας επί της Ύλης.
![]()
Ο εστί της Ιδέας επί της Ύλης.
«Είδαμε δε αυτή την επίδραση των εντυπώσεων στον ζωικό οργανισμό, περιγράφοντας τον Μιμητισμό του Δαρβίνου, κατά τον οποίο τα ζώα προσαρμόζονται στο περιβάλλον τους, από τη μία για να αποφεύγουν τους εχθρούς τους, από την άλλη για να επιτίθενται απαρατήρητα στη λεία τους.
«Στους πόλους, λόγου χάρη, τα ζώα είναι κατά κανόνα λευκά, αφού προσαρμόζονται στους πάγους που ζουν. Τα λιοντάρια που διαμένουν σε αμμώδη μέρη είναι ξανθά. Τα φίδια παίρνουν το χρώμα των κορμών και των φύλλων, όπως και οι πεταλούδες των λουλουδιών.
Υπάρχουν δε έντομα τα οποία αν δεν κινηθούν είναι αδύνατο να τα διακρίνει κανείς (φάσμα των πεύκων κ.λπ.).»
Η επίδραση αυτής της εντύπωσης είναι ακόμη ζωηρότερη στον άνθρωπο και αποτελεί την αυθυποβολή.«Πολλές φορές, πράγματι, κάνουμε πράξεις ή λέμε φράσεις, τις οποίες δεν σκοπεύαμε να πούμε, όπως επανέρχεται μηχανικά, αλλά ακατάσχετα στα χείλη μας η φράση ορισμένου τραγουδιού, την οποία επαναλαμβάνουμε χωρίς να μπορούμε να σταματήσουμε.
Κατόπιν τούτου καταλαβαίνει κανείς ποια επίδραση μπορεί να έχει η υποβολή σε ορισμένα άτομα.
Πράγματι, είναι γνωστή η αυθυποβολή μερικών που διαφεύγουν κάποιο κίνδυνο και οι οποίοι περιέρχονται πραγματικά σε παθολογική κατάσταση, όταν έρχονται σε επαφή με κάτι που έχει σχέση με αυτό που έγινε.
«Επίσης είναι γνωστή η αυθυποβολή άλλων απέναντι σε τρίτους, οι οποίοι επέδρασαν ισχυρά είτε στο σώμα τους (κακοποίηση), είτε στον ψυχισμό τους. Ο λαός εκφράζει προσφυέστατα την κατάσταση αυτή με τη φράση "του πήρε τον αέρα".
Το λεγόμενο "ηθικό"των στρατών βασίζεται στο φαινόμενο αυτό. Ο ασθενής αισθάνεται τον εαυτό του καλύτερα απλώς στη θέα του γιατρού, εμείς δε οι ίδιοι αν συναντήσουμε δύο τρεις γνωστούς και αυτοί μας πουν ότι φαινόμαστε χλωμοί ή καταβεβλημένοι, αυτό αρκεί για να αισθανθούμε καταβολή δυνάμεων, εξάντληση και ενίοτε αληθινή αδιαθεσία.»
Το λεγόμενο "ηθικό"των στρατών βασίζεται στο φαινόμενο αυτό. Ο ασθενής αισθάνεται τον εαυτό του καλύτερα απλώς στη θέα του γιατρού, εμείς δε οι ίδιοι αν συναντήσουμε δύο τρεις γνωστούς και αυτοί μας πουν ότι φαινόμαστε χλωμοί ή καταβεβλημένοι, αυτό αρκεί για να αισθανθούμε καταβολή δυνάμεων, εξάντληση και ενίοτε αληθινή αδιαθεσία.»
Κατόπιν όλων αυτών καταλαβαίνει κανείς ποια επίδραση μπορεί να έχει η αυθυποβολή σε ασθενείς και εξαντλημένα άτομα, που η λειτουργία της καρδιάς τους είναι πλημμελής.
Η ιδέα που προκαλεί φλύκταινα στο δέρμα μπορεί, βέβαια, να προκαλέσει πολύ ευκολότερα τη σπασμωδική σύσπαση της καρδιάς η οποία ονομάζεται ανακοπή».
![]()
Στους τόμους του περιοδικού της «Εταιρείας Ψυχικών Ερευνών» σημειώνεται το παράδειγμα του 90χρονου τσέλιγκα, που πήγε να συμβουλευτεί τον τότε πρόεδρο του Ιατρικού Συλλόγου Ιωαννίνων φοβούμενος τον θάνατο.
Στους τόμους του περιοδικού της «Εταιρείας Ψυχικών Ερευνών» σημειώνεται το παράδειγμα του 90χρονου τσέλιγκα, που πήγε να συμβουλευτεί τον τότε πρόεδρο του Ιατρικού Συλλόγου Ιωαννίνων φοβούμενος τον θάνατο.
Εκείνος, λαμβάνοντας υπ'όψιν το βαθύ γήρας του, τον απέπεμψε γελώντας:
-Άντε βρε και μη φοβάσαι... του είπε. Εσύ γέρος τσέλιγκας, είσαι παλιό κόκαλο... έχεις να ζήσεις ακόμη πέντε χρόνια...
Ο γέροντας όμως το έγραψε στην ψυχή του.
«Το είπε ο γιατρός». Τα λόγια αυτά ήταν γι'αυτόν συμβόλαιο. Μετρούσε λοιπόν τα χρόνια, τους μήνες, τις εβδομάδες, τις ημέρες και την τελευταία ημέρα των πέντε χρόνων, απολύτως βέβαιος ότι ήρθε η ώρα του, έπαθε συγκοπή και εκπλήρωσε ασυναίσθητα την πρόρρηση του γιατρού.
Ψηφιοποίηση: HellasOnTheWeb (από περιοδικό Ιστορία)
↧
↧
Είμαι ότι δεν έζησα...Fortino Samano
Ο Φορτίνο Σαμάνο καπνίζει και σκέφτεται:
"Είμαι ότι δεν έζησα, είμαι η βροχή που θα `ρθει
να δροσίσει άγνωστων γυναικών το κορμί.
Βράδυ στα κρεβάτια τους πως στενάζουν ξαναμμένες
ποιος Σαμάνος έφερε τούτη τη βροχή..."![]()
Ο στρατιώτης με τ'όπλο σημαδεύει και σκέφτεται:
"Με μια κίνηση απλή θα του κλέψω ότι έχει ζήσει
είμαι ένας μικρός θεός, είμαι ένα στοιχειό.
Πάνω από το αίμα του αύριο εδώ την ίδια ώρα
ερπετά θα σέρνονται όπως κάνω κι εγώ..."
Το τελευταίο τσιγάρο κι εκείνο σκέφτεται:
"Θα γίνω γέλιο
![]()
να κρυφτώ σε παιδιά που ξεφαντώνουν
να κρυφτώ σε παιδιά που ξεφαντώνουν
ο καιρός θα χάνεται ώσπου κάποιο απ'αυτά
θα φωνάξει "Λιμπερτά!"
κι όπως θα κοιτάει τις κάνες
θα βρεθώ στα χείλη του σαν τσιγάρο ξανά..."
Ο Fortino Samano Μεξικανός υπολοχαγός και υπαρχηγός του Emiliano Zapata στην εξέγερση των φτωχών του 1910 συνελήφθη και εκτελέστηκε το 1917 από τον ομοσπονδιακό στρατό του προέδρου Porfirio Diaz . Δευτερόλεπτα πριν την εκτέλεσή του ζήτησε ένα τσιγάρο και πόζαρε ακουμπισμένος σε ένα πέτρινο τοίχο, χαμογελώντας άφοβα στο φακό του Agustin Victor-Casasola. Στάση τόσο παράδοξα γενναία για έναν άνθρωπο, που έχει απέναντι του τον εκτελεστή του .
Ο φωτογράφος Σαλγκάδο έβαλε χρόνια πριν τη λεζάντα στη φωτογραφία, γράφοντας: «Ο Φορτίνο Σαμάνο καπνίζει το τελευταίο τσιγάρο πριν από την εκτέλεσή του. Βλέπουμε, σημείωνε ο Σαλγκάδο, έναν άνθρωπο σε ειρήνη με τον εαυτό του και με τον θάνατο».
Οι στίχοι του ομώνυμου υπέροχου τραγουδιού που σκάρωσε ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου μοιάζουν με σύντομο θεατρικό σκετσάκι σε τρεις πράξεις και με τρεις διαφορετικούς αφηγητές: τον ίδιο τον Σαμάνο, τον εκτελεστή και .. το τσιγάρο του. Ο Φορτίνο Σαμάνο καπνίζει και σκέφτεται: Είμαι ό,τι δεν έζησα, είμαι η βροχή που θα 'ρθει να δροσίσει άγνωστων γυναικών το κορμί. Ο στρατιώτης με τ'όπλο σημαδεύει και σκέφτεται: Με μια κίνηση απλή θα του κλέψω ό,τι έχει ζήσει. Είμ'ένας μικρός θεός, είμ'ένα στοιχειό. Το τελευταίο τσιγάρο κι εκείνο σκέφτεται: Θα γίνω γέλιο να κρυφτώ σε παιδιά που ξεφαντώνουν Ο καιρός θα χάνεται ώσπου κάποιο απ'αυτά θα φωνάξει "λιμπερτά". Κι όπως θα κοιτάει τις κάνες θα βρεθώ στα χείλη του σαν τσιγάρο ξανά. «Όταν διάβασα τη λεζάντα της φωτογραφίας, λέει ο ίδιος ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, ανατρίχιασα. Η στάση του Φορτίνο Σαμάνο δεν έχει καμία σχέση με τη σημερινή πραγματικότητα. Ίσως γι’ αυτό με συγκίνησε. Οι τωρινοί άνθρωποι, με τη συμβολή της τηλεόρασης, έχουμε υποστεί δύο σημαντικές ήττες: Από τη μια, έχουμε εθιστεί στον πόνο και στον θάνατο των άλλων –μέχρι και ζωντανή αναμετάδοση πολέμων έχουμε παρακολουθήσει– και από την άλλη, ακριβώς επειδή νομίζουμε ότι είμαστε πάντα στη θέση του θεατή, όταν χτυπήσει την πόρτα μας κάποια συμφορά ή ο ίδιος ο θάνατος ξαφνιαζόμαστε και τρομάζουμε».
↧
ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ ΤΟ ΦΩΣ
Η ΚΟΣΜΙΚΗ ΟΠΤΙΚΗ
Υπάρχει κάτι περί της οπτικής του κόσμου, το οποίο για κάποιους ανθρώπους είναι επί-Φώτηση.
Ας μάθουμε τώρα για αυτή τη «κοσμική προοπτική» :
Βρισκόμαστε σε έναν πλανήτη, ο οποίος είναι σε τροχιά γύρω από ένα αστέρι (ζωτικό για μας) γιατί είναι πηγή ενέργειας.
Από αυτό το αστέρι (τον ήλιο μας), αντλούμε μια πολύτιμη ενέργεια, νιώθοντας, διάθεση για ζωή.
Και επί της ευκαιρίας (των παραπάνω)…
Υπάρχουν 100 δισεκατομμύρια «άλλα αστέρια», με τους δικούς τους πλανήτες!
Ίσως να υπάρχει «μια άλλη» ζωή εκεί έξω… στους διαφορετικούς πλανήτες μία ίσως, Διαφορετική ζωή!
Επίσης τα «άτομα» από το σώμα μας,
μας δείχνουν το πώς λειτουργούν τ ’αστέρια… «είμαστε ο Δρόμος, για να γνωρίσεις τον εαυτό σου, μέσα στον Cosmo!
ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ ΤΟ ΦΩΣ έξω απ’ το ΣΥΜΠΑΝ, ως ένα πλάσμα του ίδιου οργανισμού, ως μέρος του Όλου, του φωτός, της σκληρότητας και της βαρύτητας.
Αυτή η οπτική ή προοπτική είναι η πραγματικότητα…
Όλοι είμαστε ρεύματα ατόμων, ρεύματα ηλεκτρονίων.
Το φως του ήλιου είναι μόνο ένα ρεύμα μια ροή ενέργειας.
Αυτό που μπορείς να κάνεις, είναι, να καθίσεις αναπαυτικά απολαμβάνοντας την θέα, σε αυτή την οπτική σου για τον COSMO.
Τα υποατομικά σωματίδια που συναντούμε στη φύση, τα κουάρκ, τα ηλεκτρόνια δεν είναι τίποτα άλλο, παρά νότες μουσικής σε μια μικροσκοπική δονούμενη χορδή.
Η φυσική δεν είναι τίποτε άλλο, παρά νόμοι της αρμονίας που μπορείς να γράψεις πάνω σε δονούμενες χορδές.
ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ είναι μία συμφωνία δονούμενων χορδών…
ΕΣΥ
ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ ΤΟ ΦΩΣ
Έξω απ’ το (απώτερο) Σύμπαν
ΖΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ
ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ
ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ
↧
ΙΠΠΟΘΕΡΑΠΕΙΑ - Όταν "ο ψυχικός δεσμός", ενός έλλογου με ένα άλογο πλάσμα … θεραπεύει
.jpg)
Ίππος, Άτι, Άλογο όπως κι αν το αποκαλέσεις, δεν αλλάζει και πολύ η αίγλη αυτού του πανέμορφου και τόσο ξεχωριστού πλάσματος.
Κοιτάζοντάς το, φαντάζει σαν ενσάρκωση μιας ..."alma libre"ή καλύτερα ενός "free spirit"!
Tο άλογο θα μπορούσε να είναι ίσως, και το πιο «πολύτιμο τετράποδο» που συντροφεύει, τον άνθρωπο στον βίο του, εδώ και τόσους αιώνες.
Έχοντας λοιπόν αναπτύξει στο πέρασμα του χρόνου, έναν ισχυρό, ψυχικό δεσμό μαζί του, το Άλογοπλάσμα, προσφέρει και πάλι, στο Έλλογο μία ακόμη (λησμονημένη) ευεργετικήτου ικανότητα ... την θεραπευτική.
Έχοντας λοιπόν αναπτύξει στο πέρασμα του χρόνου, έναν ισχυρό, ψυχικό δεσμό μαζί του, το Άλογοπλάσμα, προσφέρει και πάλι, στο Έλλογο μία ακόμη (λησμονημένη) ευεργετικήτου ικανότητα ... την θεραπευτική.
Στο άρθρο που ακολουθεί, μπορούμε να αντιληφθούμε πως ο άνθρωπος μπορεί στην διάρκεια αυτής της θεραπείας
"να βλέπει μέσα από τα μάτια του Αλόγου...
...και να τρέχει με τα πόδια του".
Μια βόλτα με το άλογο και το όνειρο γίνεται πραγματικότητα για χιλιάδες παιδιά με κινητικές, και όχι μόνο, δυσκολίες. Το όμορφο, υπερήφανο ζώο χαρίζει σε αθώα παιδιά την περηφάνια, την αυτοπεποίθηση και κυρίως την κίνηση, που κάποια ασθένεια ή κάποιο ατυχές γεγονός τους στέρησε.
Λέγεται ότι ο κόσμος θα ήταν καλύτερος αν οι ενήλικες προσπαθούσαν να τον βλέπουν μέσα από τα μάτια των μικρών παιδιών. Είναι βέβαιο ότι είναι καλύτερος με τα πόδια των αλόγων, τουλάχιστον για τη συγκεκριμένη ομάδα των μικρών αναβατών.
Άλλωστε, είναι κλινικά αποδεδειγμένο πως το να είναι κανείς απλά κοντά στα άλογα, αλλάζει το μοτίβο της λειτουργίας του εγκεφάλου του. "Τα άλογα έχουν μια ηρεμιστική επίδραση, που βοηθά τους ανθρώπους να σταματούν να καθηλώνονται σε γεγονότα του παρελθόντος και τους ωθεί να κοιτάξουν
![]()
στο μέλλον με αισιοδοξία", εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η πρόεδρος του Συνδέσμου Θεραπευτικής Ιππασίας Ελλάδας (ΣΘΙΕ), Δήμητρα Καρουζάκη.
στο μέλλον με αισιοδοξία", εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η πρόεδρος του Συνδέσμου Θεραπευτικής Ιππασίας Ελλάδας (ΣΘΙΕ), Δήμητρα Καρουζάκη.
Άλλωστε, η αξία της έφιππης άσκησης και ιππασίας στην ύπαιθρο, για άτομα με ειδικές ανάγκες, ήταν γνωστή στους Έλληνες από τον 5ο αιώνα π.χ, ενώ στη χώρα μας, το πρόγραμμα θεραπευτικής ιππασίας ξεκίνησε το 1983, με πρωτοβουλία της Aideen Lewis και με μια ομάδα παιδιών της "Εταιρίας Προστασίας Σπαστικών"στον Ιππικό Όμιλο Βαρυπόμπης.
Το 1992 συγκροτήθηκε σε σωματείο εθελοντικού, μη-κερδοσκοπικού χαρακτήρα, με την επωνυμία "Σύνδεσμος Θεραπευτικής Ιππασίας Ελλάδας", ενώ την επόμενη χρονιά αναγνωρίστηκε και ως αθλητικό σωματείο.
Η εισαγωγή του αλόγου στη θεραπεία δεν είναι μια σύγχρονη ανακάλυψη. Όπως επισημαίνει η κ. Καρουζάκη, από την αρχαιότητα ακόμα, οι γιατροί είχαν εκτιμήσει τα ευεργετικά αποτελέσματα της ιππασίας στην υποστήριξη της υγείας και στη σκληραγώγηση.
Από ιατρικά δοκίμια του 17ου και 18ου αιώνα, γνωρίζουμε, όπως μας εξηγεί η κ. Καρουζάκη, ότι κάποιοι γιατροί της εποχής έβλεπαν την ιππασία ως μια ιδιαίτερα εντατική άσκηση του σώματος, που επενεργούσε σε όλο τον οργανισμό, που μπορούσε να δυναμώσει και να αυξήσει την αντοχή του και να δράσει αποτελεσματικά απέναντι στις ασθένειες.
Με τα χρόνια, ωστόσο, η ραγδαία ανάπτυξη των φυσικών επιστημών κατά τον 19ο αιώνα, συνετέλεσε ώστε να λησμονηθεί αυτή η παλιά γνώση για τα ευεργετικά αποτελέσματα που είχε η κίνηση πάνω στο άλογο, στη διατήρηση της υγείας του ανθρώπου.
Η θεραπευτική ιππασία είναι μια δραστηριότητα που συνδυάζει τη θεραπεία με την εκπαίδευση, την άθληση και την ψυχαγωγία. Απευθύνεται σε άτομα με νοητικές, σωματικές, μαθησιακές, νευρολογικές ή ψυχολογικές δυσκολίες.
Οφέλη Θεραπευτικής Ιππασίας
Τα οφέλη της θεραπευτικής ιππασίας καταγράφονται πολλαπλά, όπως μας εξηγεί η κ. Καρουζάκη και κατατάσσονται σε σωματικά, νοητικά-αισθητηριακά και ψυχολογικά.
Τα σωματικά περιλαμβάνουν αύξηση της συμμετρίας, βελτίωση της ισορροπίας, της στάσης του ελέγχου του κεφαλιού, μείωση της σπαστικότητας, αύξηση του εύρους κίνησης και βελτίωση του συντονισμού και της κινητικότητας.
Στα νοητικά-αισθητηριακά έχουμε: αύξηση της προσοχής και της οπτικοακουστικής ικανότητας, βελτίωση της αντίληψης του σώματος και αύξηση της ικανότητας του προσανατολισμού.
Στα δε ψυχολογικά νοσήματα συμπεριλαμβάνονται η βελτίωση της δραστηριοποίησης, της κοινωνικοποίησης και της αυτοπεποίθησης, καθώς και της εγρήγορσης.
Οι κύριες ενδείξεις της Θεραπευτικής Ιππασίας είναι:νευρολογικές καταστάσεις, εγκεφαλική παράλυση, δισχιδής ράχη, μυϊκή δυστροφία, βλάβες νωτιαίου μυελού, σκλήρυνση κατά πλάκας, εγκεφαλικό επεισόδιο, επιληψία, κακώσεις κεφαλής, τύφλωση, κώφωση, ορθοπεδικές καταστάσεις, αρθρίτιδας. Σύνδρομο Down, αυτισμός, προβλήματα συμπεριφοράς και πολιομυελίτιδα συμπεριλαμβάνονται, επίσης, στον κατάλογο.
Οι κλάδοι της θεραπευτικής ιππασίας και πώς βοηθούν τον άνθρωπο
Η θεραπευτική ιππασία είναι μια ολιστική προσέγγιση αποκατάστασης και οι κλάδοι της είναι η ιπποθεραπεία, το άθλημα για άτομα με αναπηρίες, η θεραπευτική εκπαιδευτική ιππασία και η ψυχοθεραπεία με άλογο, εξηγεί η κ. Καρουζάκη.
Η ιπποθεραπεία είναι η ιατρική και φυσιοθεραπευτική κατεύθυνση στη θεραπευτική ιππασία. Αυτή η θεραπευτική μορφή δεν είναι ενεργητική ιππασία, αλλά μια καθαρά ιατρική θεραπευτική μέθοδος, με την έννοια των φυσιοθεραπευτικών κινήσεων. Η θεραπεία στην ιπποθεραπεία, είναι πάνω από όλα παθητική προσαρμογή του ενδιαφερόμενου στο ρυθμό και την κίνηση του αλόγου.
Η θεραπευτική εκπαιδευτική ιππασία εφαρμόζεται από εξειδικευμένους επαγγελματίες ως ατομική ή ομαδική μορφή και περιλαμβάνει ασκήσεις για
την βελτίωση των μαθησιακών, σωματικών και ψυχοκινητικών ικανοτήτων. Το άλογο, είτε καθοδηγείται από τον οδηγό του, είτε ιππεύεται αυτόνομα από τον ασκούμενο.
Η ψυχοθεραπεία με άλογο, στηρίζεται στην ψυχαναλυτική δυναμική για την αντιμετώπιση κυρίως των ψυχώσεων, καταθλίψεων και του ιδρυματισμού και έχει ως στόχο να αναπτύξει στον ψυχικά πάσχοντα δεξιότητες που η ψυχική νόσος έχει αναστείλει. Έτσι, ο ωφελούμενος αποκτά κινητικές, νοητικές και κοινωνικές δεξιότητες.
Πρόλογος και φωτογραφική επιμέλεια από Xibalba
↧
8784 διαδικτυακές ώρες ... μέσα από τις πύλες της "Xibalba"
Xibalba (she-BAL-bah), ένα όνομα που επέλεξα για συντροφιά μου, στην δημιουργία αυτού του "διαδικτυακού δωματίου"που ξεκίνησα να γεμίζω με "ψηφιακά αποτυπώματα"πριν από ένα χρόνο...
Σε αυτή μου την επιλογή, με ενέπνευσε η υπέροχη ταινία "The Fountain" που αγγίζει το μεταφυσικό μυστήριο του θανάτουκαι την πραγματική "Πηγή της ζωής".
Xibalba είναι, το πέρασμα στη ζωή μετά θάνατο, όπως πίστευαν οι Μάγια.
Κάποιοι θεωρούν ότι είναι ίσως, οι “πύλες της κόλασης” με την μεγαλύτερη φυσική ομορφιά
αυτές οι υδάτινες, υπόγειες οδοί, βρίσκονται στο Μεξικό και το Μπελίζ, στην Κεντρική Αμερική.
Οι Μάγια πίστευαν ότι είναι το σπίτι του θεού της βροχής, Chaak και οι πύλες για την Xibalba, τη ζωή μετά τον θάνατο.
Στην κοσμοθεωρία του αρχαίου πολιτισμού της αμερικάνικης ηπείρου, τα περάσματα από τον κόσμο των ζωντανών στο υπόγειο βασίλειο ήταν υπαρκτά και βρίσκονταν σε σπηλιές.
Στις καταβόθρες της Χερσονήσου Γιουκατάν, οι αρχαιολόγοι βρήκαν ναούς των Μάγια και ανθρώπινα οστά, που τοποθετούν τη θρυλική Xibalba, τον μυθικό “τόπο του φόβου”, σε αυτή την περιοχή.
Υπάρχει και ένα ακόμα δίκτυο σπηλιών, Μπελίζ, με το όνομα Actun Tunichil Muknal (Η Σπηλιά του Κρυστάλλινου Τάφου)
.jpg)
που διεκδικεί τον τίτλο της εισόδου στην Xibalba. Σύμφωνα με τους θρύλους των Μάγια, ποτάμια από αίμα και σκορπιούς κυλούσαν στους λαβύρινθους, πάνω από τους θεούς του θανάτου, τους Κύριους της Xibalba.
Ένας ακόμη θρύλος στον πολιτισμό των Μάγια για την (Ξιμπάλμπα)σχετίζεται με την περιοχή του Ωρίωνα.Η πυροστιά που φαντάζονταν εκεί, ζωγραφιζόταν με μία θολούρα φωτιάς στη μέση που αντιστοιχούσε το Νεφέλωμα του Ωρίωνα.
Το νεφέλωμα του Ωρίωνα ήταν ανέκαθεν ένα από τα πιο αγαπημένα θέματα παρατήρησης των αστρονόμων, και πλέον αποκαλύπτει πίσω από το πέπλο της ψυχρής σκόνης το κρυμμένο "αστρικό βρεφοκομείο"του (χάρη στην εικόνα που τράβηξε η υπέρυθρη κάμερα του τηλεσκοπίου Atacama Pathfinder APEX που βρίσκεται στην έρημο της Χιλής).
Αυτές ήταν οι αιτίες έλξης, για να δανειστώ το συγκεκριμένο όνομα.
Ένας γήινος χρόνος πέρασε λοιπόν, από τότε που ένιωσα την ανάγκη να αφήσω κι εγώ ένα ίχνος μέσα στον κυβερνοχώρο, απ'ότι απασχολεί τις σκέψεις μου, προσπαθώντας κάθε φορά, να το μοιραστώ μαζί σας, μέσα από την Χαοτική Μαγεία που πάντα θα κρύβεται στην ΣυνΠαντική Τάξη.
Εύχομαι όσοι "διαβήκατε"αυτές τις πύλες, να απολαύσατε την διαδρομή...
Πατήστε στα ενεργά λινκ του κειμένου (έχει ενδιαφέρον)
Πηγές: iefimerida.gr
Tsene.com
Βικιπαίδεια
↧
↧
Αρχαίοι Ελληνικοί τόποι στην αύρα του έναστρου ουρανού
«Ναοί στο σχήμα του ουρανού», μια φαντασμαγορική έκθεση του αστροφωτογράφου Λουκά Χαψή
Η έκθεση φωτογραφίας «Ναοί στο σχήμα του ουρανού...» του Λουκά Χαψή ανοίγει τις πύλες του ουράνιου θόλου της αρχαιότητας, την Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2013 στο Ίδρυμα Ευγενίδου και υποδέχεται το κοινό σε μια μοναδική διαδρομή φωτισμένη από αστρικές «ανταύγειες» πάνω στα αρχετυπικά μνημεία της ελληνικής αρχαιότητας.
ΣΟΥΝΙΟ ©Λουκάς Χαψής
Aστρικές τροχιές, αστερισμοί, νεφελώματα και ο Γαλαξίας με το λεπτό, μυστηριακό φως τους διασχίζουν το νυκτερινό ουρανό και πλαισιώνουν την αρχαία μας κληρονομιά. Από την Ολυμπία ως τη Δήλο και από το Δίον ως την Κνωσό, ο φωτογράφος μάς παρασύρει σε μια ονειρική όσο και πρωτότυπη επίσκεψη σε σημαντικές τοποθεσίες, όπου πάλαι ποτέ έλαμψε ο ελληνικός πολιτισμός, όπως γράφει στη Lifo ο Άρης Δημοκίδης.
ΚΝΩΣΟΣ ©Λουκάς Χαψής
Η πρωτότυπη αυτή φωτογραφική δουλειά, είναι αποτέλεσμα του έργου, που υλοποιήθηκε μέσα σε 14 μήνες, με αποστολές και πολυήμερες παραμονές στους αντίστοιχους αρχαιολογικούς χώρους με την υποστήριξη του Ιδρύματος Ευγενίδου και του διευθυντή του Πλανηταρίου Διονύση Σιμόπουλου, ο οποίος δήλωσε ότι «η δεδομένη συλλογή φωτογραφιών είναι πρωτόγνωρη για τα Ελληνικά δεδομένα, αφού εμφανίζονται για πρώτη φορά 14 αρχαιολογικοί χώροι της χώρας μας φωτογραφημένοι την νύχτα για τις ανάγκες της παράστασης με τίτλο ''Ο Ουρανός των Αρχαίων''.»
ΔΗΛΟΣ ©Λουκάς Χαψής
ΣΑΜΟΘΡΑΚΗ ©Λουκάς Χαψής
ΟΛΥΜΠΙΑ ©Λουκάς Χαψής
ΝΕΜΕΑ ©Λουκάς Χαψής
ΚΝΩΣΟΣ ©Λουκάς Χαψής
ΔΕΛΦΟΙ ©Λουκάς Χαψής
ΔΕΛΦΟΙ ©Λουκάς Χαψής
ΔΕΛΦΟΙ ©Λουκάς Χαψής
Η έκθεση θα λειτουργεί καθημερινά (με ελεύθερη είσοδο) από 6 Νοεμβρίου 2013 και ώρες 9:30 έως 20:00 (εξαιρούνται οι επίσημες αργίες). // Ίδρυμα Ευγενίδου (Λεωφ. Συγγρού 387, 175 64 Π. Φάληρο, είσοδος από οδό Πεντέλης 11).
↧
Μαύρες τρύπες - Οι "λαμπερές χορεύτριες"του σύμπαντος
Μαύρες Τρύπες
Μία σουπερνόβα ή ένα πάλσαρ είναι πραγματικά εντυπωσιακές ανακαλύψεις. Τίποτα όμως δεν μπορεί να συγκριθεί με τη βαρυτική δύναμη μιας "μαύρης τρύπας". Μία "μαύρη τρύπα"είναι πραγματικά ένα από τα πιο μυστηριώδη ουράνια αντικείμενα. Μερικοί μάλιστα υποστηρίζουν ότι στο εσωτερικό της οι νόμοι της φυσικής δεν έχουν καμία υπόσταση. Και όμως η σύγχρονη επιστήμη και η γενική θεωρία της σχετικότητας του Άλμπερτ Αϊνστάιν έχουν αποδείξει ήδη τη θεωρητική τους, τουλάχιστον, ύπαρξη. Τίποτα δεν μπορεί να ξεφύγει από τα απολειφάδια αυτά της καρδιάς των πιο γιγάντιων άστρων στο σύμπαν, που έχουν συμπιέσει τα υλικά τριών και πάνω ήλιων στο χώρο ενός σταδίου, ούτε καν το ίδιο το φως. Γι'αυτό και η ανακάλυψη μιας μαύρης τρύπας μπορεί να γίνει μόνο από την επίδραση που έχει αυτή στη γύρω της περιοχή και σε κάποιο γειτονικό της άστρο.
Μια και τα περισσότερα άστρα στο σύμπαν είναι μέλη διπλών και πολλαπλών αστρικών συστημάτων, υπάρχει περίπτωση ένα από τα δύο άστρα ενός ζευγαριού να εξελιχθεί σε μαύρη τρύπα. Αν λοιπόν η μαύρη αυτή τρύπα βρίσκεται αρκετά κοντά στο άλλο άστρο, η δύναμη της τεράστιας βαρύτητας που έχει, θα τραβήξει τα υλικά του άστρου προς το μέρος της σαν μία απόκοσμη διαστημική ρουφήχτρα. Τα αστρικά υλικά συγκεντρώνονται σ` έναν παχύ δίσκο γύρω από τη μαύρη τρύπα σε μία τελευταία προσπάθεια ν` αποφύγουν το αναπόφευκτο. Μάταια όμως, γιατί σύντομα η βαρυτική δύναμη της μαύρης τρύπας τα τραβάει με επιταχυνόμενο ρυθμό στην απύθμενη άβυσσο της, εκπέμποντας στα πρόθυρα τεράστιες ποσότητες ακτίνων Χ.
Μία "μαύρη τρύπα"είναι δύσκολο να κατανοηθεί από τον ανθρώπινο νου και ίσως αυτό να οφείλεται μερικώς, τουλάχιστον, στον όρο "τρύπα". Γιατί μ` αυτή τη λέξη πολλοί από μας φαντάζονται κάποιο βαθούλωμα πάνω σε μία επιφάνεια ή το χαρακτηριστικό ομώνυμο σκίσιμο στην επιφάνεια ενός χαρτιού. Επί πλέον η έννοια της λέξης υπονοεί επίσης και την έννοια της "έλλειψης ύλης". Μία "μαύρη τρύπα"όμως είναι τελείως διαφορετική. Δεν είναι μία τρύπα σε "κάτι", γιατί είναι από μόνη της "κάτι", είναι μία τρισδιάστατη, σφαιρική "τρύπα"ή, αν προτιμάτε, μία στερεά "τρύπα". Είναι μία σφαίρα ύλης και όχι ένα κενό ύλης. Αφού λοιπόν είναι σφαιρική, από παντού φαίνεται ίδια, ενώ αν κοιτάζαμε μέσα της, δεν θα βλέπαμε την άλλη μεριά, αλλά θα αντικρίζαμε ένα άπειρο σκοτάδι που θα ήταν το ίδιο απ` οπουδήποτε και αν κοιτάζαμε.
Η θεωρία της βαρύτητας του Αϊνστάιν μας λέει ότι ο διαστημικός χώρος συμπεριφέρεται με τον ίδιο τρόπο που συμπεριφέρεται ένα φανταστικό λαστιχένιο "σύμπαν". Μ` αυτό το σκεπτικό κάθε άστρο ή πλανήτης, κάθε τι το υλικό στο σύμπαν, δημιουργεί μία παραμόρφωση στο διαστημικό χώρο γύρω από το αντικείμενο αυτό. Η παραμόρφωση μάλιστα αυτή είναι τόσο μεγαλύτερη, όσο μεγαλύτερη είναι και η ποσότητα των υλικών που περιέχονται στο αντικείμενο που τη δημιουργεί. Η θεωρία όμως του Αϊνστάιν υπονοεί επίσης ότι στο σύμπαν θα μπορούσε να υπάρξει και κάποιο αντικείμενο με υλικά τόσο πολύ συμπιεσμένα, ώστε η δύναμη της βαρύτητας του να παραμορφώσει το διάστημα γύρω του σε αφάνταστο βαθμό και μέχρις ότου αυτό το αντικείμενο, "ανοίγοντας"μία "τρύπα"στη δομή του σύμπαντος, "χαθεί"για πάντα απ` αυτό.
![]()
Μία "μαύρη τρύπα"είναι το σημείο εκείνο του διαστήματος, όπου κάποτε υπήρχε ο πυρήνας ενός γιγάντιου άστρου. Ένας πυρήνας που περιείχε περισσότερα υλικά από δυόμισι ηλιακές μάζες και ο οποίος στην τελική φάση της εξέλιξης του άστρου έχασε την πάλη του ενάντια στη βαρύτητα, με αποτέλεσμα τα υλικά του να καταρρεύσουν και να συμπιεστούν περισσότερο ακόμη και από τα υλικά ενός άστρου νετρονίων. Αν μπορούσαμε να συμπιέσουμε τη Γη μας ολάκερη στο μέγεθος ενός κερασιού, θα την είχαμε μετατρέψει σε μία "μαύρη τρύπα". Φυσικά δεν υπάρχει καμία γνωστή διαδικασία που θα μπορούσε να μετατρέψει τη Γη ή και τον Ήλιο ακόμη, σε "μαύρη τρύπα". Ο καταρρέων πυρήνας μιας σουπερνόβα, με υλικά πάνω από δυόμισι ηλιακές μάζες, είναι ένα από τα ελάχιστα αντικείμενα στο σύμπαν που μπορούν να δημιουργήσουν κάτι τέτοιο. Και αυτού του είδους η "τρύπα", θα πρέπει, εκ των πραγμάτων, να είναι "μαύρη".
Οτιδήποτε και αν "πέσει"μέσα σε μία "μαύρη τρύπα""χάνεται"από το σύμπαν, γιατί η βαρύτητα εδώ είναι τόσο μεγάλη ώστε ούτε και αυτό ακόμη το φως να μην μπορεί να διαφύγει από την ελκτική της δύναμη. Μ` αυτή λοιπόν την έννοια χρησιμοποιείται και ο όρος "μαύρη τρύπα". "Τρύπα", γιατί ένα τέτοιο αντικείμενο απορροφάει σαν "διαστημική ρουφήχτρα"οτιδήποτε συναντήσει στο διάβα του και "μαύρη", γιατί ούτε και αυτό ακόμη το φως δεν έχει τη δυνατότητα να δραπετεύσει από την "επιφάνειά"του, για να καταγραφεί από τα μάτια μας ή τα διάφορα άλλα ευαίσθητα όργανα των αστεροσκοπείων μας. Μια "μαύρη τρύπα"λοιπόν είναι σαν το χαμόγελο χωρίς τη γάτα, που περιγράφει ο Λούις Κάρολ στο μυθιστόρημά του "Η Αλίκη στη χώρα των Θαυμάτων". Είναι ένα "άστρο"που έχει καταρρεύσει σ` ένα απειροελάχιστα μικροσκοπικό μέγεθος, αφήνοντας πίσω του την ένταση μόνο της βαρύτητάς του. Μ` αυτή λοιπόν μόνο την έννοια μπορούμε να μιλάμε για "μαύρες τρύπες"στο διάστημα.
↧
Ψυχή -Ένας κβαντικός υπολογιστής, συνδεδεμένος με τον υπόλοιπο κόσμο
Η Κβαντική Φυσική ανακαλύπτει την Ψυχή
Δύο παγκοσμίου φήμης επιστήμονες της κβαντικής λένε ότι μπορούν να αποδείξουν την ύπαρξη της ψυχής.
Η επιθανάτια εμπειρία συμβαίνει όταν οι κβαντικές ουσίες που αποτελούν την ψυχή εγκαταλείψουν το νευρικό σύστημα και εισάγονται στο σύμπαν γενικότερα, σύμφωνα με μια αξιόλογη θεωρία που προτείνεται από τους δύο διαπρεπείς επιστήμονες.
Η ιδέα τους πηγάζει από την αντίληψη του εγκεφάλου που είναι σαν ένας βιολογικός υπολογιστής, «με 100 δισεκατομμύρια νευρώνες
![]()
και τις συν απτικές συνδέσεις τους, που ενεργούν ως δίκτυα πληροφόρησης», οι οποίες μπορούν να παραμείνουν στο σύμπαν, ακόμη και μετά το θάνατο, εξηγώντας τις αντιλήψεις εκείνων που είχαν σχεδόν μία εμπειρία θανάτου.
![]()
Ο Αμερικανός Dr Stuart Hameroff και ο Βρετανός φυσικός Sir Roger Penrose ανέπτυξαν αυτή την κβαντική θεωρία της συνείδησης υποστηρίζοντας ότι οι ψυχές μας περιέχεται μέσα σε δομές που ονομάζονται μικρο σωληνίσκοι που ζουν μέσα στα κύτταρα του εγκεφάλου μας.
Σε μια επιθανάτια εμπειρία οι μικρο σωληνίσκοι χάνουν την κβαντική τους κατάσταση, αλλά οι πληροφορίες στο εσωτερικό τους δεν καταστρέφονται. Ή σε απλούς όρους, η ψυχή δεν πεθαίνει αλλά επιστρέφει στο σύμπαν. Έτσι, είναι δεκτό ότι οι ψυχές μας είναι περισσότερο από την αλληλεπίδραση των νευρώνων στον εγκέφαλο. Στην πραγματικότητα κατασκευάζονται από την ίδια τη δομή του σύμπαντος – και μπορεί να υπάρχουν από την αρχή του χρόνου...
Ας πούμε ότι η καρδιά σταματά να χτυπά, το αίμα σταματά να ρέει, τότε οι μικρο σωληνίσκοι χάνουν την κβαντική τους κατάσταση αλλά η κβαντική πληροφορία εντός των μικρο σωληνίσκων δεν καταστρέφεται, δεν μπορεί να καταστραφεί, διανέμεται και διαχέεται στο σύμπαν γενικότερα.
Εάν ο ασθενής έχει αναβιώσει, από αυτή την κατάσταση τότε οι κβαντικές πληροφορίες μπορεί να πάνε πίσω στους μικροσωληνίσκους και ο ασθενής λέμε ότι είχε μια εμπειρία κοντά στο θάνατο.Σε περίπτωση όμως θανάτου του ασθενούς, η κβαντική πληροφορία μπορεί να υπάρξει έξω από το σώμα του επ “αόριστον – ως ψυχή.
Πηγές: youTube
http://www.otyposnews.gr/
http://www.otyposnews.gr/
↧